Camıchı * Max Jacob

Giyotinle ölüm cezası bugün,
Kırallar hariç, istenmiyor.
Bu satırları yazan sana
Ölümüm çarmıhta olsun diyor.
Kanıma banıp yazıyorum:

Ündü, şuydu buydu, boş hepsi,
Tanrı da duysa kınardı sizi.
Bir yerde ipe çektirin kendinizi.
İple gecenin barınağı
Sizin için biçilmiş kaftan.

Ormanın kıyısında yüksükotları şaşkın,
Sarsınlar isterdim etrafını mezarımın.
Bir dal kopar da kaynat iç bu ottan
Kurtulursun o ağrılarından.

Bana bir parça iyi bir mermer verin
Üstüne adımı altın harflerle yazın,
Rastgele bir ağacın yanına dikin
Ölüm tarihimi koymayı unutmayın.

Askerliğe alışamadım gitti,
Yarı demir yarı pamuk ipliği
Ama dosta canımı vermeyi bildim
Yasaklarına karşı kilisenin.

Bu çilek kokuları nerden geliyor?
Koruyucu-yargıçlar, kıral içiyor, diyorlar
Ben, Bourtibourg vursunlar beni istiyorum
Durun! Ben çarmıhta ölmek istiyorum.

Ben aşkımı işte kağıda döktüm
Benim de kısmetim bu yeryüzünde!
O kutsal-ruh olsaydı bende de
Ölümümden başka bir şey istemezdim
Onun ışığı yanıp dururken böyle.

Çeviri : İlhan BERK