Nerden çıkarıyorsun, askerseni sevmediğimi,aynı değil miyiz ikimiz de,sen de,ben de. Sen yoksulsan ben de yoksulum işte;sen halktansan ben de halktan gelmeyim;nerden çıkarıyorsun öyleyse, asker,seni sevmediğimi? Ama unutuyorsun bazen,benim kim olduğumu;sen değil miyim ben, söylesene,sen nasıl bensen, ben de senim. Kin tutacak değilim yabu yüzden sana,…

Bolivyalı küçük asker,Bolivyalı küçük asker,sırtında tüfeğin, gidiyorsuntüfeğin Amerikan malıtüfeğin Amerikan malıBolivyalı küçük askertüfeğin Amerikan malı. Sinyor Barrientos verdi onu sanaBolivyalı küçük askerMister Johnson' un armağanıkardeşini vurman içinkardeşini vurman içinBolivyalı küçük askerkardeşini vurman için. Kim bu ölü, bilmiyor musunBolivyalı küçük asker?Bu ölü Che Guevara,Arjantinliydi KübalıydıArjantinliydi KübalıydıBolivyalı…

– Bir Asker Türküsü Savaşa gitmemiz buyruldu“Toprak için aslanlar gibi dövüşün” diyerekToprak için! Ama kimin toprağı? Söylenmedi bu– Dere beyinin toprağı olsa gerek! Savaşa gitmemiz buyruldu“Özgürlük adına” diyerekÖzgürlük adına! Ama kimin özgürlüğü? Söylenmedi buHalkın özgürlüğü olmasa gerek! Savaşa gitmemiz buyruldu“Bizden” dendi “yardım bekliyor müttefik uluslar”Ama…

Bir pilottu kardeşim.Güzel bir günde emri geldi.Hazır etti çantasını,güneye doğru koyuldu yola. Bir fatihti kardeşim.Yerimiz yoktu yaşamaya.Topraklar ele geçirmektiöteden beri hayalimiz. Kardeşimin fethettiği yer şimdiGuadarama dağlarında.Boyu tam bir seksen,derinliği bir elli. Çeviri : A. KADİR – Asım BEZİRCİ

Akşam savaş alanına çöktüğündeDüşmanlar yenilmiştiTelgraf tellerinin tınılarıHaberi uzaklara taşıdı Dünyanın bir ucunda için için yandıBir haykırış, gökkubbede parçalanarakBir çığlık, çılgın ağızlardan taşanVe esrik göğü aşan.Bin dudak ilençle solduBin yumruk, vahşi bir öfkeyle sıkıldı. Dünyanın bir başka ucundaBir sevinç, gökkubbede parçalanarakBüyük bir sevinç, bir eğlence, bir…

Gövdesi çelik, yüzü çocuksuyiğitlik ve sevinç doluyduaç kurtlar gibi saldıran düşmanıöldürmek için yola koyuldu.Altı azizler gibi parladı askerdealçakgönüllü her yana koştubirinci atıldı savaşasonuncu bıraktı. Arkadaşları yaydı ününüdört yanadağlar, ovalarhep onu alkışladı. Karanlık ve korku diyarındayıllarca bir hayvan gibiyaşayan bir kahramanşimdi bir insan paçavrası, Yüzü sapsarısaçları…

Halk, dört duvar cenderede,Düşünür mü özgürlüğü, karın zilGözlerinde güvercin kanadı,Uzatır düşsü duyargalarını;Kendi kendilerini görürler.Işıklanıverir yollar bir gün:Birden, yıkılır kara duvarlar.Her varlık yerini alır,Çalışan bilekler isteyince:Hele de sevi dolu yürekler,Barış yazılır gökyüzüne;Barış içinde olmalı evren.Doğmak da, ölmek de, dostlukla.Var olmanın soylu yasası:Barış, Sevi. Barış, Sevi. Barış…

Ölüme giderken şarkı söylenir,Ama önceağlayabilirsiniz gönlünüzce,Çünkü hücumdan önce o bekleyişen korkunç olayıdır savaşın.Ve siyah bir tozla kirlenenBir maden gibidir karPatlayış!ve bir dost öldü işte.İşte beni görmeden geçti ölüm.Ama şimdi sıra bende.Benim, avcıların önündekitek av parçası şimdi.

Komutanların şarkı söyledikleriAncak içki masalarında görülürAma en güzel şarkıNöbetinde korkmuş bir askerinİki dudağı arasındanDökülür Anadolu yüzlüdür kızları yurdumunYürekleri devlet eli değmemişBirer dağ köyleridirEmrini beklemeden komutanımınAşık oldum ve yaktım gizliceBir köyünü Anadolu'nun Askerliğimiz ilk gününde dinlemiştimArkadaşlarımdanBir kış akşamıNasıl korkupta kurşunladıklarınıKürt çocuklarının yaptığıKardan adamı

Düşman yakmıştı evceğiziniYok etmişti kimi var kimi yoksa.Nereye gitsindi şimdi askerKime anlatsındı kederini. Yürüdü asker, acılar içinde,Köyün bitimindeki mezarlığa.Üstünü ot bürümüş bir tümsekBekliyordu onu orda. Durdu asker, sanki bir yumruk-Tıkamıştı boğazını.Dedi ki: “Geldim, bak, ProskovyaKarşıla kahraman kocanı. Büyük bir sofra donat hemenKonuklarla dolsun evimiz.Böyle bir…

Babalar evlerine mahçup döndü her akşamHarp içinde.Anaların sütü kesildi,Çocuklar ağladı,Erkekler askere gitti.Kadınlar bir deri bir kemik.Harp içinde kızlar sarardı. SavaşanlardansaAncak bir hatıra kaldı.

Anasına yazdığımektubu buldularaskerin alnında,bitiremeden dahakapmıştı rüzgar.Şaşırdılar hangisine vereceklerinibekleyen bunca ananınimzasızdı çünkü. Çeviri : Marianna YERASIMOS, Kemal ÖZER

İki asker kışlanın dışındagece soğukta – taratata!iki kuş gibi donmuş, afallamış ve aptalyapayalnız kış ortasında;geceleyin kışlanın dışında. Köylülerim uykudadırbu saatte soğukta – taratata!yüreğim desokağın ayazındayaralı ve ayaklar altındabu saatte, sokağın ayazında. Koca bir başkent, donanmışotomobillerle tramvaylarla – taratata!gönlümse korkak ve öfkeliyalpalayıp duruyor asfalttayabancı ve kocaman…

Harbe giden sarı saçlı çocuk!Gene böyle güzel dön;Dudaklarında deniz kokusu,Kirpiklerinde tuz;Harbe giden sarı saçlı çocuk!

Ey bir muharebe meydanındaAvuçları kanımla dolu,Kafası gövdemin altında,Bacağı kolumun üstünde,Cansız uyanan insan kardeşim!Ne adını biliyorum,Ne günahını.İhtimal aynı ordunun neferleriyiz,İhtimal düşman.Belki de tanırsın beni.Ben İstanbul' da şarkı söyleyenTeyyareyle Hambur' a düşen,Majino' da yaralanan,Atina' da açlıktan ölen,Singapur' da esir edilenim.Alınyazımı kendim yazmadım.Bununla beraber biliyorum,O yazıyı yazanlar kadar…

Sona ermişti savaş,asker ölmüştü, bir adam geldi yanına,“Seviyorum seni; ölme!” dedi.Ama asker dirilmedi. İki kişi geldi sonra, yalvardılar:“Bırakma bizi! Yürekli ol! N'olur diril!”Ama asker dirilmedi. Yirmi kişi, yüz kişi, ben, beş yüz bin kişi,bağırarak geldiler: “Bunca sevgimiz var ölüme karşı!”Ama asker dirilmedi. Milyonlar toplandı başına,hep…

Hissen yok bu akşamda seninsen öğleden beribu renk renkbu çeşit çeşit söylenen şarkınınartık haricindesin. Tankın gölgesi uzandı üstüne kadar,nerdeyse, habersiz gün batacak.Tamamen çekmiş göğsünden akan kanıbüyük ve mütehammil toprak.Her şeyin ne kadar şikâyetsizsaatin hâlâ işliyor bileğinde,onu akşamdan akşama kurardın,tabii biraz sonra duracak.Bugün günlerden cumartesi,dün yazdığın…

Barış ilan edildi nihayetHerşey eski halini aldıNe olduysa cephede ölene olduBir sabah aldılar evindenGüneşli bir gün vardı dışardaAğaçlar da henüz çiçeklenmemiştiNe kadar durgundu Allahım denizVe bir daha dönmedi geriİşte bütün hikâyeAnnesi ağlıyor şimdi

” Sessiz Asker” diye çağırırdı arkadaşları iç cebinde küçük bir Kuran boynunda okunmuş muskası cennete gidecekti vurulduğu an. Tanrı bir avuç kül halinde buldu ölüsünü Kuran ile muskayı göremedi diye sanmayın onu cennete götürmedi. İç geçirdi Tanrı: -Böylesine acı ölümle ölen insan cennete gider mutlaka…

“Cephedekilere ithaf ederim.” Şimdi sen;yolda yolcu,denizde rüzgâr,gökte ay yürürken,kimbilir neler düşünürsün:Elinde ağ,başında kasket,— bir tasavvur etufuklarda hürsün. Anan;değneğine dayanmış,kolunda bir bağ sepeti,kilise yolundadır. Baban;dudaklarında gemici türküsü,saçlarında rüzgâr,birşeyle meşgul. Bakarak başı üstünde uçan martılara,hiç kimsenin düşünmediğini söylermavi göklere doğru bağıra bağıra,yuvarlak yüzlü bir çocuk. Ve karın;deniz…