Hiç şiir yazmadım beden diliyle
Beni affetsin şairler, göbek taşından
dize kuranlar, çift kimlikliler
Öpücüğü savunmadım, mavi dişlerimi çıkartmadım
Beni affetsin hayat çocukları; o penceresinde içtiği
buzlu biraya toz kondurmayan
Mendil sallayan kendi sırası gelince
Yanakları yansımadı sevdiğimin, ellerine dilenci diye
saldırmadım, öpmedim orasını burasını
Ben hiç sevmedim desem yeri
Tabut odalarda doğdum bittim
Öleceğim yer, eflatun-kırmızı sorgulama evi
Pantolonumu çözmedim gösteri niyetine
Değerini bilmedim şiir yorgunu dudaklarımın
Eğlence okulunda bitirdim sınıfı
Hiç tanımadan öğretmenim; tarih bilir, felsefe hocaları
coğrafya uzmanı, dil kuşatıcıları
Cebimde kalmadı kimsenin kartviziti

Bileklerimi ilk ovan sizsiniz
Benim tırnak yıkayıcım, yaşayıp bitirdim
buzul çağımı, beni daha çok ovun mermer kürsünüzde
Gözü kapalı mimiklerim bu acıdan kalmadır
Etkiyi değiştirmeyin beni örttüğünüzde
Sevgi benim dizimde bükülen bir ince yaradır