Değiştirebileceğin ama istediğin halde
değiştiremediğin şeyler için mutsuz ol veya ağla.
Asla bir daha sevmeyeceğim deme.
Mahcup olursun.
Asla sevgiyi arama
çünkü sen aradıkça o saklanır kapı arkalarına.
Sevgi seni istedi mi bulur. Zamanı vardır.
Tıpkı baharı, kışın arasan da bulamayacağın gibi
ya da bulsan da asla
onun gerçek bir bahar olmadığını
kabul etmek zorunda olacağın gibi.
O bulduğun sadece bir aldanmışlıktır.
Aldanırsan,
tıpkı kış ortasında çiçek açan erik ağaçlarına dönersin.
Kışın ortasında sevinçten çiçek açarsın.
Kış gerçek yüzünü gösterince de donarsın;
anlarsın ki yaşadığın bahar
kış ortasında yaşanan yalancı bir baharmış.
Erik ağacı gibi donarsın o zaman ve o yaz boşa geçer.
Meyvesiz, kimsesiz.
Sevgi aranmaz.
Sevgi istedi mi seni bulur.
Hiç ummadığın bir anda
arkanda beliren bir dost olur bu bazen.
Otobüs durağında
ensende hissettiğin bir nefes alır götürür seni sevgiye.
Bir tesadüf sana sevgiyi taşır.
Sen sevgiyi aramamışsındır.
Tıpkı gecikse de gelen ve
geleceğinden emin olduğun bahar gibi.
Tıpkı bir sabah kalktığında
baharın pürüzsüz yüzü ile karşılaşman gibi
bulmuştur seni sevgi.
Sevgiyi kaybederken de cesur olmalısın.
Yüreğin dolu olmalı sabır ve güçle.
Her kaybedilen kazanılan bir derstir zaten.
Sevgi çok şey öğretir severken ve kaybederken.
Sevgiyi kaybederken aslında onu hiç kaybetmek istemediğini öğrenirsin.
Sevgiyi kaybederken, onu kaybetmenin,
bulmak kadar güç olmadığını ama
acısına katlanmanın ne güç olduğunu öğrenirsin.
Sahipken sevgiye
hep yanında olacakmış gibi onu hoyratça harcamışsındır.
Kaybettiğinde ise
her an yanında olacağına inanmakla
ne büyük yanlış yaptığını anlarsın.
Ve bir dahaki sevginde daha temkinlisindir.
Hem severken, hem kaybederken.
Bir önceki sevgi öğretmiştir bunu sana.
Her kayıp bir derstir almam gereken.
Çünkü hiçbir sevgi tek başına var olamaz.
Ayrılamaz daha öncekilerden.