akşamı getirdim size ölmüş
sözden düşmüş üç kusurla
boynumdan çözmediğim rüzgâr
uzakların isteğiyle kaybolan
suskun kasaba arkadaşlarım
vurulmuş zamanın içine
bıralan

yolların kederi yerinde dursun, ama
kalbimi alıp kurtarın
bu kağıdın çölünden
çünkü yollar baktıkça yorulur
gidenlerin ağnlı ağzıyla
tuza yara taşımaktan
biliyonım

ben bir zamana açılsaydım yenilmezdim
taşın oğullarına yakarıp
güneşin boğulduğu kıyılarda
dili dağlanmış kederimle
anlatsaydım çocukluğunun atlarını
ölülerin doğurduğu kahrı
elbet dağılmazdım bu sularda

bir dağın sözüyle
akşamı getirdim size ölmüş

varın, beni süsleyin güzelleyin bir aşka götürün ölmüş!

Varlık, Temmuz 2006