Bir ölümün ardından yazı yazmak çok zor. Hele bu insan, sevdiğiniz ve saydığınız birisisiyse. Huzur Evi Vakfı Başkanı Abdürrahim Ot, 21 Mart 2012 Çarşamba günü 'sessiz gemi'sine binip, çok sevdiği eşi Emel Ot'a kavuştu.
Hani derler ya, insan hayatı roman, diye. Abdürrahim Ot'un da yaşamı bir roman. Çok küçük yaşta öksüz kalınca, annesi büyütüp, okumasını, iş sahibi olmasını sağlamış.
Abdürrahim Ot, orta öğrenimden sonra İzmir Atatürk Lisesi'ni bitirmiş. Yüksek ticaretten de mezun olunca, Manisa'nın o zamanlar tek muhasebecisi olmuş. Bu arada 25 yıl Kız Enstitüsü'nün Koruma Derneği'nin başkanlığını yaparken, okulun dikiş öğretmeni olan Emel Hanım ile evlenmiş.
Hayatının tüm enerjisini vakıflara, derneklere adadı. Manisa Organize Sanayi Bölgesi'nin kurulmasında yer aldı ve Ticaret Odası'nda da yıllarca yönetiminde bulundu. Mesleki çalışmalarının dışında S.E.V Vakfı'nda, Atatürk Lisesi Mezunları Derneği'nde, Manisa Yüksek Talebe Birliği'nde başkanlık yapan Abdürrahim Ot, sonunda Manisa Huzurevi Vakfı'nı kurdu.
Süphi Egemen ve Manisalılar'ın başta Ot'un yardımlarıyla vakıf binası bitti. 15 yıldır hizmet veren Dinlenme Evimiz'de nice annelerimiz, babalarımız ikinci baharlarını yaşamaktadırlar.
Abdürrahim Ot ile 25 yıldır birlikte, 18 yıldır da Vakıf yönetiminde çalışıyoruz. Tüm yaşamını Vakıf'a adadığı için, en güzeli olsun diye titizlikle uğraş verdi.
Bir erkekte olması gereken incelik, zariflik onda vardı. En iyisini giyecek, en iyisini yiyecek ve gezecekti. Hanımlara karşı çok nazikti. Ne de olsa, o ve onun gibiler 'Cumhuriyet Çocukları'ydı.
Eşi Emel Hanım'ın vefatından sonra, bir süre kendini toparlayamadı. Emel Hanım onun her şeyiydi. Dört aydır rahatsız olan Ot, yemeden içmeden kesildi. En son nefesine dek sayıkladığı eşi Emel Ot'a 21 Mart 2012'de kavuştu. İnanıyorum ki, orada birbirleriyle özlem giderecekler.
Cenazesinde Manisa'nın eski kuşakları sevenleri, Manisalılar vardı. Özellikle Vakıf Dinlenme Evi'nden gelenler onu vakıfta, camide, sonsuz istirahat yerine dek yalnız bırakmadı.
Abdürrahim Abi, senin bıraktığın eseri yaşatmak bizlerin görevi. Gözün arkada kalmayacağını biliyoruz. Ruhun şad olsun.