19 Mayıs 2012'yi yazmak istiyorum. 19 Mayıs sabahı bir heyecan, bir o kadar hüzünle evden dışarıya çıktım. Çarşıdan geçerken, dükkânların önünde oturan mumyalaşmış bazı insanları görünce içim burkuldu. Dükkânların bir ikisinde bayrak asılıyken, diğerlerinde bayrak yoktu. Oysa bu gün gururlu bir günümüzdü. Emperyalizme karşı dik duruşumuzun 93. yıl dönümüydü.
19 Mayıs 1919 Anadolu insanımın diriliş günüydü. M Kemal Caddesi'ne geldiğimde mumyalaşmış insanların yerini alan gençleri görünce yüreğime dolan sis dağıldı. Doğum evi kavşağında stadyumdan başlayacak yürüyüşü beklemeye başladım.
Bayraklar dalga dalga gençlerin elinde dalgalanıyordu. Kalabalığın arasına katıldığımda yanı başımda Manisa milletvekilimiz Sakine Öz vardı. Yanı başımda aydın, cumhuriyet kadınlarımız vardı. Ve yanı başımda Atamın gençliği vardı.
Yol boyunca, evlerden atılan karanfiller, 19 Mayıs'ın coşkusuydu. Meydana geldiğimizde, Atatürk anıtının önünde bir tek çelengi görünce içim bir kez daha “cız” etti. Her bayramda anıtı süsleyen çelenkler yoktu. Neden çelenk koyma yasaklanmıştı? Oysa çelenkler bir coşkunun, sevincin ifadesi olarak konuluyordu. Çelenklerimiz yoktu ama ellerimizdeki karanfilleri, anıta koyarken, bir kez daha ant içtik.
“Atam ölünceye dek neferin olarak kalacağız” diyerek. Kadınlarımız, gençlerimiz çiçeklerini koyarken, yaşlı bir dede ağlıyordu. Bir asker selamı vererek saygı duruşunda bulundu. Şöyle etrafıma baktım. Bedensel özürlü bir gencimiz, arabasına bayrakları asmış. Elleri yoktu. Yanına gittim: “Seninle gururlandım. Beyinden özürlü olanlar keşke senin aydınlığından ışık alıp beyinlerindeki karanlığı yok etseler” dedim. Ayaklarıyla tuttuğu bayrağı salarken gözleri çakmak çakmaktı. Kimi anneler, bebeleriyle gelmişler.
Kim engelleyebilirdi 19 Mayıs 2012 Atamın doğum günü kutlamasını?
Yıllardır devletim ve milletim ile birlikte diriliş günümüzü büyük coşkularla kutlarken, ilk kez 19 Mayısı stadyumlarda kutlamıyorduk. Ve bu yüzden yüreğim yangın yeriydi. Protokol ilk kez halktan kopuk kutlama yaptı.
Binbir düşünceler içersinde akşam 20.00'de yapılacak olan fener alayını bekledim. Belediye Başkanımız ve ekibi halkla tümleşerek nefis bir kutlama düzenledi. Bu kez yüreğim bir kuşun yüreği kadar birden hafifledi. Muazzam bir kalabalık, gençler, anneler, babalar çocuklar ellerindeki fenerlerle , bayraklarla başları dik ve onurla yürüyordu. Halk bayramına sahip çıkıyordu. Ve halk Atasının doğum gününü kutluyordu. Ve halk emperyalizme karşı bir kez daha ünlüyordu. “Türkiye laiktir laik kalacak,” diyerek.Gençliğin sesi Manisa sokaklarında dolaştı: “Mustafa Kemal'in neferleriz” diyerek. Ve halk 19 Mayıs 2012'de sel olup aktı,
Geceyi düzenleyen Belediye Başkanımız Cengiz Ergün'e, ekibine ve tüm Manisalılara 19 Mayıs Gençlik Spor Bayramımızı sahip çıktıkları için teşekkürler.