İstanbul?un en çok kuşlarını seviyorum.
Kitap fuarından çıkıyor kız,
Kasım güneşini çoktan silmiş akşam,
inmiş Haliç?in üstüne.
Havuzun kenarında bir güvercin geziniyor
ve kitap fuarından çıkan kız
bir tek güvercini görüp İstanbul?un
artık olmayan kuşlarını seviyor.

Kitaplarda aydınlık gözlerinin içi
ve tarih uzamında düşlemi geniş.
O aydınlık genişliğe sığıyor
İstanbul?un beton bilmeyen alanları
çınarları ve akasyaları ve at kestaneleri
sandallı sefalı çayları dereleri ışıl ışıl
korularla kaplı tepeleri
bağ bahçe çıkrıklı bostanları
ve İstanbul?un kuşları üç yüz tür, beş yüz tür.

Beton binadan çıkıyor kucağı kitap dolu
önünde bir tembel güvercin yürüyor
ve kız İstanbul?un en çok kuşlarını seviyor
artık olmayan kuşlarını

1992

(Mutluluk Şiirleri?nden)