“Çocuklar,Büyük bir çocuk olunca ben,şunları,şunları,şunları yapacağım….derler.
Sonra büyük çocuk olduklarında,’Büyüyüp adam olduğumda…!diyerek başlarlar ilerde yapacaklarını sıralamaya…
Büyüyüp,adam olduklarında,bu kez ‘Hele bir evleneyim…derler ve yaşamlarında yapmak istediklerini bu girişten sonra saymaya başlarlar.
Daha sonraki yıllarda ise tümcenin başlangıcı,’Emekli olayım,ondan sonra…’ya dönüşür.
Emekli olduklarında arkalarına dönüp,adım adım yürüyerek geçtikleri yollara baktıklarında ise,bu kez soğuk bir rüzgarın her şeyi silip süpürdüğünü görürler.
İşte ancak o zaman bir gerçeğin ayırtına varırlar:Yaşam,yaşanmakta olan her anın dokusundadır.Ve ona ilerdeki bir noktadan geri dönüp bakıldığında ise,her şey için artık çok geçtir.
(Bütün Dünya )