Başta ne varlık vardı ne yokluk
Her yeri dolduran her yerde olan
Hava da yoktu yukarıda gökler de
Nerede derin uçurumlar denizler?
Başta ne ölümsüzlük vardı ne ölüm
Gece de olmazdı gündüz de
Başka bir şey yokken O bir başına
Sonsuzlukta uçardı sessizce
Karanlıkla örtülüydü her yer
Başı sonu olmayan ışıksız gecede
Sıkılmış olmalı ki örtü içinde
Birden doğdu O, parlayan bir güçle
Bu bir olandan çıktı önce
Bilginin tohumu olan sevgi
Varlığın kökü yokluk iken
Sevgiyi aradı durdu bilgi

Hint Veda'sı MÖ 500