Salaş köprüsünde gençliğinin
mavi damarlı memelerini buluyor elleri
soyunuyor, ev boş, boy aynasına karşı
yan, öyle bir eğmeç
iniyor ki belinden kasıklarına doğru
saçlarını örüyor boynunu kıvırarak
bir Arap kısrağı gibi

yürüyor sarayına doğru geçiyor
geçilmez kapılardan aşkın yılanı şurda
Hilvanlı Recep'e benzeyen biri
avuçlayınca altınlarını bulutlarının
boşanası geliyor bir yaz yağmuru gibi
bırakıyor ensesini bir düş yarasına
saklıyor kara lekeyi iki eliyle
dudakları aralık gözlerinden
düşen ışıkta parlıyor gözleri

Girmek kolay çıkmak zor
büyülü kapılardan
deniz şıpırdıyor kıyıda belli ki