Toprağımın İnsanı * Muhsin Durucan

İklim aynı, duygu benzer kardeşim
Bizim toprak özlem oldu, yâr oldu
Sıla ile gurbet şimdi özdeşim
Gönül neyi umdu, sonra ne buldu.

Eser m?ola serin yeli köyümün
Tarlamızda deste deste ürünüm
Şimdilere anı oldu o dünüm
Dün, bugüne uzanan bir yol oldu.

Leyla, Şükran, Gülsün, Aygül ve Mine
Güzellik tükendi ordan bugüne
Ocaklar kapandı hep söne söne
Geçmiş umut umut bitti, kayboldu.

Unutmak olmuyor her güzel anı
Nerde kaldı şimdi şöhreti, şanı
Sorma n?olur toprağımın insanı
Altın yere düştü şimdi pul m' oldu.