Kar savrulurken
Günler günlerdir aralıks1z
Ben de savrul savruluyorum
Yetmiş yılın ötesine
İki kardeş yan yanayız
Bir sac mangalin önünde

Uzatmışız ellerimizi
Arada karıştırıyoruz
Soğuk çok soğuk küllerini
Tek kıvılcım bile yok
Çekmiyoruz yine de

Anamız ayakta
Bakıyor pencereden
Kar savrul savrulurken
Güneş açıyor birden
Birden bir ses bir avaz
Esmer bir yüz
Sokaktan geçip giden

Pamuk attıran
Pamuk attıran

Anamız konuşuyor kendi kendine

Sen de aç ben de aç
Gel sevişelim hallaç

Şiiratı, Yaz Kitabı 2004