Salamon ölüm döşeğindeymiş.
Bir ara, yarım asırlık karısı, elini şöyle iki avucunun içine alınca, ihtiyar gözünü açmadan sormuş:
– Raşelim, sensiin?
– Benim Salamon'um, benim.
– Oğlum Moiz de burdadıır?
– Buradayım babacığım!
– Ortanca oğlum İzi de burdadıır?
– Tabii ki babacığım!
– Ya güzel kızım Estel, Estelim de burdadıır?
– Salamon'um, hep buradayız, bütün ailen yanındadır…
– Ulan dükkânı kime bıraktınız?