Eskiden
Ne kadar da eskiden hani
Yarınlara taşınırdı güzel günler
Düşlerden bir zenginlik şöleni
Kol germiş zor günlere
emzirirdi umudu sevinci

Eskiden
Ne kadar eskiden hani
Umutlar diri düşler üretken
Yüreğinde yaşamın sevinci
Uzaklara çok uzaklara
Açılır giderdi yelkenli
Ardında bırakıp köpüklerini

Şimdi
Ne kadar da şimdi hani
Ne yarınlar ne gelecek
Ne düşlerden gemi
Uğramaz oldu hiçbiri

Durağan gün solan güneş
Üşüten ürperti
Şimdi bekler durur seni
Bekler durur seni
Kıyıya çekilmiş yelkenli