“Öyle zaif kıl tenimi firkatinde kim
vaslına mümkün ola yetirmek saba beni”

O yokken öyle zayıf kıl ki tenimi
Sabah kapımı çalanlar bulamasınlar beni
Desinler: “Sırlara karışmış adam, hayret!
Düne kadar verdiği akıllar hani?
Nerde alaycı yüzü, o fırından yepyeni
Çıkmış simitler gibi çıtır çıtır cümleler,
İncelikli yorumlar, imalı tebessümler
Hazır cevaplar kalmış Pirhasan'dan geriye
Kutusu açılmasın, ruh görülmesin diye
Defterler doldurmuş, sanal bellekler
Gözbağları, ilm-i simya, uyduruk kerametler
Kaçmış işte sonunda, sefih, günahkar, kirli!..”
Ne bilsinler bad-ı saba çoktan uçurdu
O da değil farkında, yüzünde esiyor beni.

Sözcükler, sayı 10, 2007