Küçük bir kamış bana yetti
Şu uzun otları titretmek için
Ve bütün çayırı
Ve uysal söğütleri
Ve kendisi de şakıyan ırmağı;
Küçük bir kamış elverdi
Ormanı şakıtmak için

Gelip geçen herkes işitti
Akşam akşam düşüncelerinde
Sessizlikte ve rüzgarda,
Belirgin ya da yitik,
Yakından ya da uzaktan…
Gelip geçenler düşüncelerinde
Dinleye dinleye kendi içlerini
Daha da işitecekler, işitiyorlar da
Her zaman o ezgiyi.

Bana yetti
Bu küçük kamış,
Çeşmede buldum onu
Aşkın geldiği çeşme
Bakmak için, bir gün,
Kendi hüzünlü yüzüne,
Ağlayan yüzüne,
İşte gelip geçeni ağlatmak için
Ve otları titretmek ve suyu ürpertmek için;
İşte bir kamış soluğu var bende
Bütün ormanı şakıtmak için.