Bademi kim sevmez ki? Pastalara, şekerlere koyarız. Kuruyemişi onsuz düşünemeyiz. Yurdumuzun adeta badem deposu olan Datça?da tam 36 çeşit badem yetiştirildiğini biliyor muydunuz? İşte bademin hikayesi?
Önce badem hakkında kısa bilgi verelim. Badem (Prunus dulcis), gülgiller (Rosaceae) familyasının Prunoideae alt familyasından meyvesi yenebilen küçük bir ağaç türü. Badem bu ağacın meyvesidir. Şeftali ile birlikte Prunus?un alt cinsi Amygdalusun içinde yer alır. Prunus cinsinin diğer üyelerinin (örneğin erik ve kiraz) aksine meyve tatlı, etli dış çevreye sahip değildir. Bunun yerine derimsi bir örtü ile kaplıdır ve bunun içinde, sert bir kabuk ile kaplı, yenilebilir çekirdek kısmı bulunur. Bu kısım kuru yemiş olarak tüketilir.
Badem, sıcak, ılık iklim ister, kurağa çok dayanır. Nemli havadan, soğuk rüzgardan hoşlanmaz. İlkbaharda erken çiçek açtığı için, geç gelen kırağılarda çiçekleri donar, meyve yapamaz. Badem daha çok aşıyla yetiştirilir. Bazı çeşitleri tohumla da ürer. Fidanlar 3-4 yaşında meyveye yatar. 40-50 yıl ömrü vardır. Olgunlaşan meyvelerin dış kabuğu kurur ve açılır. Kendiliğnden yere düşenler toplanır. Yunanistan, İran, İtalya, Fas, Portekiz, İspanya, Suriye, Türkiye ve ABD ana üreticilerindendir. (Kaynak: Vikipedia)
Datça Türkiye?nin en çok badem üretilen yöresi. Tam 36 çeşit badem türü yetiştiriliyor. Nurlu badem denilen cins, diğerlerinden daha iri ve lezzetli. Bu yüzden üreticiler daha çok getirdiği için bu türü satıyorlar ve kendileri ak badem ve sıra bademi tüketmeyi tercih ediyorlar. Eğer üşenmezseniz Sındı Köyü?ne uzanıp Tarımsal Kalkınma Kooperatifi?nin kimyasal ilaç kullanılmamış doğal bademlerinden temin edebilirsiniz. Badem o kadar yaygın ki çoğu yemekte de kullanılıyor.