Nerden çıkarıyorsun, asker seni sevmediğimi, aynı değil miyiz ikimiz de, sen de, ben de. Sen yoksulsan ben de yoksulum işte; sen halktansan ben de halktan gelmeyim; nerden çıkarıyorsun öyleyse, asker, seni sevmediğimi? Ama unutuyorsun bazen, benim kim olduğumu; sen değil miyim ben, söylesene, sen nasıl…

Aşk dilenen gece.Soğuk yel, gök külrengi.Ölü güneş.Aşk dilenen gece. Kapalı gözkapaklarını düşünüyorum onun,aşk dilenen gece,kansız dizlerini düşünüyorum onu,aşk dilenen gece,ve yeşil tırnaklı ellerini,solgunluğunu alnının,ve tıkanmış ağzını onun…aşk dilenen gece,aşk dilenen gece,aşk dilenen gece. Hayır,adımlarım üzre yürüyor çünkü,hayır;çünkü bana seslendi, selamlıyor beni,hayır,çünkü geçişine bakıyorum cenaze alayının,hayır,çünkü…

Bolivyalı küçük asker, Bolivyalı küçük asker, sırtında tüfeğin, gidiyorsun tüfeğin Amerikan malı tüfeğin Amerikan malı Bolivyalı küçük asker tüfeğin Amerikan malı. Sinyor Barrientos verdi onu sana Bolivyalı küçük asker Mister Johnson' un armağanı kardeşini vurman için kardeşini vurman için Bolivyalı küçük asker kardeşini vurman için….

Dişlerinde sabah,derisinde gece,Kimdir, kim değildir? -Zenci. Kadın ama güzel değil,ne isterse yaptırır,Kimdir, kim değildir? -Açlık. Kölelerin kölesi,efendilerin zalimi,Kimdir, kim değildir? -Şekerkamışı. Bir elin yüzkarası,unutmaz öteki eli,Kimdir, kim değildir? -Sadaka. Ağlayan adambir zamanlar öğrendiği gülüşle.Kimdir, kim değildir? -Ben. Çeviri: Ülkü TAMER

Kurşuna dizecekler elleri bağlı bir adamı, ateş etmek için sıralanmışlar, dört asker. Dört asker, sessiz, dört asker elleri bağlı, öldürecekleri adam gibi elleri bağlı. “Bir kaçabilseydin!” “Koşamam ki!” “Tetiği çekecekler neredeyse!” “Ne yapsak dersin?” “Belki boştur tüfekleri…” “Zalim kurşunlar var tüfeklerinde!” “Kimbilir, ateş etmezler belki.”…

Zencitarlanın yanında. Yankitarlanın üstünde. Topraktarlanın altında. Kanbizden akıyor! Çeviren : Ülkü TAMER

Kırbaç, ter ve kırbaç. Güneş erkenden uyandıve buldu yalınayak Zenciyi.Çıplak gövdesi kırbaçlanmışmeydanda. Kırbaç,ter ve kırbaç. Rüzgâr haykıra haykıra esti:Kara bir çiçektir her yumruk!Kan dedi ki ona, Haydi git!O kana dedi ki, Haydi git! Al kanlar içinde gitti, yalınayak.Titreyerek, kamış tarlasıAçıldı yol verdi ona. Sonra, gökyüzü…

Buradayız işte!Söz bize ıslak ulaşır ormanlardan,ve canlı bir güneş yükselir damarlarımızda.Yumruğumuz güçlüdür,güçlü kavrar kürekleri. Yayılıcı palmiyeler uyumakta gözün derinliklerinde.Katıksız bir altın damla gibi, çığlığımız bizden uzaklaşmakta. Ayağımız,sert ve kocaman,ezer ıssız yollardakisıralarımıza dar gelen yollardaki tozu.Suların kaynadığı yerleri biliriz,ve severiz suları kanolarımızı ittirdikleri için kırmızı gökler…

Derisi karaydı, ama kar kadar beyaz, çok katıksız bir ruhu vardı. Yevtuşenko, Martin Luther King'in katledilmesinden sonra, bir telgrafta. Öyle beyaz bir ruhu vardı ki, diyorlaro soylu papazın.Derisi öyle kara, diyorlar.derisi o kadar kara renkliydi,içerisi kar gibiydi ama,beyaz bir zambak,taze süt,pamuk.Öyle kirlenmemiş.Tek bir leke yoktu,kusursuzdu…

Akvaryumun içinde, Büyük Hayvanat Bahçesinde,yüzer Karayip. Bu hayvandenizlerde yaşayan, anlaşılmaz yaratıkbaşında billurdan bir taç var,gövdesi mavi, kuyruğu yeşildir,göğsü, sıkı bir mercan kayalık,gri yüzgeçleri, siklonlar. Akvaryumun üzerinde, şunlar yazılıdır: (Dikkat, ısırır!) Çeviri : Ali CENGİZKAN

Fabio, dediklerinden anladığım,büyükbaban köleleri olan bir başmelekmiş.Benim büyükbabam, öte yandanPatronları Olan Bir Şeytandı.Seninki falakada öldü.Benimkini, astılar. Çeviri : Ali CENGİZKAN

– Kimin kurşunu öldürmüş onu? – Bilen yok. – Nereliymiş? – Jovellanos' lu diyorlar. – Nerede bulmuşlar? – Yolun yanında yatıyormuş, öteki askerler görmüş. – Kimin kurşunu öldürmüş onu? Gelip öpüyor onu nişanlısı; anası geliyor sonra ağlıyor. Sonra da yüzbaşı çıkageliyor. bağırıyor: – Gömün onu!…