1. ter kokan yorgunluğuyum nefes nefese bir günün güneş dolanır usuldan çekilir çocuk sesleri savrulur duvarlara, ağıtlara soyunuk tedirgin güzelliğin rengi üşüyen tablolara çizilir ekranlarda yutarım sözcükleri bakışlarım damlar esrik dilimi keserler konuşabilir diye günderimi rüzgârlarla sevmişim mapusluğuna çiçekler ağlar avuçlarım parklara koşarım ivecen sırtüstü…

Bir mırıldanış dilimin döndüğü, bakar merdivenleriyıkayan dökümlü şeffaf etek uçlarından, küçükçıplak ayaklar, akar ıssızlıklara sakinşırıltıları kalır çöp tenekesini karıştıranhurdacının buruşuk bir gazete parçasından sevdiği Kırmızı, satılık daireler ve dükkânlar tabelasındangeçer baharda erik dalı bir çingene dudağına. Kuruuzun parmakların inip kalktığı bir dümbelek derisiişte gökyüzü, parçalayıp…