Ne bileyim benKimdi Amerika'yı keşfedenNe eder beş kere beşGüneyden mi kuzeyden mi doğardı güneş Kaçıncı padişahtı YavuzAylardan Nisan mı yoksa Temmuz Ne bileyim nereye gider turnalarŞeftali ne zaman çıkarBahçemde gül açmış ya karanfilUmurumda değilSabahlara dek kadeh eldeAklım fikrim o güzelde…

Gün çekildi pencerelerden;Aynalar baştan başa tenha.Ses gelmez oldu bahçelerden;Gök kubbesi döndü siyaha. Sular kesildi çeşmelerden;Nerden dolacak bu taş nerden,Nergislerin açtığı yerdenEy kuş uçurtmayan ejderha? Ne yardan geçilir, ne serden;Korkuyorum bu gecelerden.Bel bağladığım tepelerdenGün doğmayabilir bir daha.

Kimi insan derbeder Ömrünü heba edip giderKimisi maişet derdine düşmüş Rahattan bihaberOlmayacak işler peşinde Kimisi taban teperKimisi dul kimisi yetimdirAlınyazısı kahrederAklından zoru var kimininMerhamet isterBen sevda çekerim Hepsinden beter.

Uykusuz gecemde bir kadın!Gözlerinin ay ışığındaVücudu kar beyazlığında;Saçları bir hazine altın.Ne ateşimden haberi var,Ne bilir çıplak olduğunu;Varlığını ve yoksulluğunuDuymadan güzel ve bahtiyar!

Bir gece misafirim olsan yeter,Dolar odama lavanta kokusu;Soğur sevincinden sürahide su.Ay pencerede durup durup güler. Havva kızlarının en dilberiniGörsün diye aya karşı soyunsan!Okşasam, öpsem, koklasam bir zaman,Vücudunun ürperen her yerini. Teneffüs eder gibi seviştikçe,Doğacak çocuğum aklıma gelir;Şiir söylerim saadete dair,Odama misafir olduğun gece.

Bu el titremesi kadeh tutarkenBu yaşta nasıl koyuyor insanaOrhan gibi vaktinde gitmek varken Değer mi oyalanmana Rakıdan tütünden beter alışıkOlduğumuz korkunç güzel bir şey varTutmuş bırakmaz bizi bir sıkımlık Canımız çıkana kadar

Kar yağıyor, yine kar, yine kar, yine mahşer gibi kar.Sanki güller içinde gülen taze kadınlar,Bana beyaz buseler, beyaz buseler yollar;Sanki güller içinde gülen taze kadınlar. Bir rüya görür gibi gözümde sevinçler var.Beyaz bir sükût işte: kar yağıyor, kar, kar, kar;Sanırım ki uçuyor gözümde hatıralar.Beyaz bir…

İlktir baharın gömlümce geldiğiİlktir hem sarhoş hem ayık olduğumBir gerçek içindeyim düşten güzelSevdiğim gülüyor yanıbaşımda Aşkından tâlihimin düzeldiğiSen gökte ararken yerde bulduğumBir sende gördüm ince ruh ince belSende murada erdim kırk yaşımda

Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,Sende tattım yemişlerin cümlesini. Desem ki sen benim için,Hava kadar lazım,Ekmek kadar mübarek,Su gibi aziz bir şeysin;Nimettensin, nimettensin!Desem ki…İnan bana…

Affan Dede'ye para saydım,Sattı bana çocukluğumu.Artık ne yaşım var, ne adım;Bilmiyorum kim olduğumu.Hiçbir şey sorulmasın benden;Haberim yok olan bitenden. Bu bahar havası, bu bahçe;Havuzda su şırıl şırıldır.Uçurtmam bulutlardan yüce,Zıpzıplarım pırıl pırıldır.Ne güzel dönüyor çemberim;Hiç bitmese horoz şekerim!

Bugün cuma;Büyükannemi hatırlıyorum,Dolayısıyla çocukluğumu,Uzun olaydı o günler!Yere düşen ekmek parçasınıÖpüp başıma götürdüğüm günler!O zaman inandığım gibi,Sahiden bir öbür dünya varsa eğer,Orada da cumaysa bugün,Başında bulutlardan beyaz örtüsü,Büyükannem namaz kılmaktadır,Namahrem eli değmez seccadesinde;Mekkei Mükerremeden getirilmiş.Dilerim duasında unutmasın beni;Günahkar olduğumu hatırlayarak.

Kabrime çiçek getirenlere gülerim;Gafil kişilermiş şu insanlar vesselâm;Bilmezler ki, bu kabirle yoktur alâkam;Ben o çiçeklerdeyim, ben o çiçeklerim.

Var olan bir sen, bir ben, bir de bu bahar.Elden ne gelir ki? Güzelsin, gençliğin var.Dünyada aşkımız ölüm gibi mukadder.İnan ki bir daha geri gelmez bu günler.Âlemde bir andır bize dost esen rüzgâr. 1962

I.Bir şey ki hava gibi ekmek gibi su gibiLâzım insana lâzım onsuz yaşanılmıyorAna baba gibi dost gibi yavuklu gibiKalp titremeden göz yaşarmadan anılmıyor Bir şey ki gözünüzde memleket kadar azizAşk ettiğimiz kendimize dert ettiğimizAdını çocuklarımıza bellettiğimizBir şey ki hasretine dayanılmıyor II.Bir şey daha var yürek…

Öyle sarmaş dolaş olduk,O kadar geçtik ki kendimizdenLambayı söndürmeyi unutmuşuz,Perdeleri çekmeyi de.Meğersem sabah olmuş;Gün pencereden bizi gözetler.Cânım geceye veda etmek lazım;Günün gösterdiği yoldan gitmek lazım,Affet bizi lamba,Seni buralara kadar sürükledikse,Geceki sarhoşluğumuza bağışla.Vakit varken dönsen memleketine;Tutsak biz de her günkü yolumuzu.Haydi uğurlar olsun;Gecemiz sana emanet.

4 Ekim 1910 tarihinde Diyarbakır'da Camiikebir mahallesinde doğdu, 12 Ekim 1956 tarihinde Viyana (Avusturya)'da öldü. Asıl adı “Hüseyin Cahit” tir. İlkokulu Diyarbakır'da okudu. İstanbul'a Saint Joseph Lisesi'nde başladığı ortaöğrenimini Galatasaray Lisesi'nde tamamladı (1931). Sonra İstanbul'da Mülkiye Mektebi'nde (1931-1935) ve Yüksek Ticaret Okulu'nda okudu. Yüksek öğrenimini…

Sen her gün başka bir güzel olsanBen her gün başka bir âşıkHer göz göze gelişimizdeYıldırımla vurulmuş gibi olsakYepyeni bir aşk olsa aramızdakiHer seferindeNe harika olurdu yaşamakHele evlilikSen her gün başka bir güzel olsan

Yalnız kendi başın mı dertli sanırsın,Gölgesi yeryüzünde avare insan?Taş da istemezdi yosun tuttuğunu;Solmakta her çiçek kokusu uçunca.Tasadır ağaca rüzgârda yaprağı;Her kuş yanar az çok ölen yavrusuna;Sivrisinek de halinden memnun değil;Vızıltısı şikâyet makamındadır.

Kimdir bana gülümsiyen yeşillik balkonundan? Demek gecelerden sonra nihayet gün doğuyor. Bir gülüsündür gençliğimi döndürdü yolundan; Yanan şu alnım elinin gölgesiyle soğuyor. Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme; Çok değil evi barkı terkedip sana uyduğum, Ancak sen tâzelikte gül yaraşır pencereme; Uykusuz gecelerimde kokusunu…

Tutsam ellerinden ağlarsın. Benek benek büyür karanlığım. Nokta nokta korkutur seni. Tutsam ellerinden ; ağlarsın Toprak kokar avuçlarım , kan kokar. Ben hoyrat gecelerde boy atmış fidan, Boz bulanık sularda yıkanmış , arınmışım. Geceleri çok yakınım yıldızlara, Işığa çıkınca bir karışım. Tutsam ellerinden ağlarsın. Doğduğum…