Saltanat sürmektedir içimde bir hükümdar,Hırsının pençesinde,şehvetinin esiri;Etrafını almıştır dalkavuk ve riyakar;Korkulu bir sarayım doğduğum günden beri. Ne gizli cinayetler,neler neler oluyor,Denize her gün körpe cesetler döküyorum.Ne baharlar soluyor,ne baharlar soluyor,Azamet ve ihtişam içinde çöküyorum!

Babam kırdı beni ilkönce babamDosttan gördüm kahrın daniskasınıNankör çıktı iyilik ettiğim adamSevdiğim kız da savdı sırasını Bendim hayal üstüne hayal kuranGözüm kapalı olduğu zamanlarBenim başımı taştan taşa vuranSandığım gibi değilmiş insanlar Garibim dünyada garip nafileGelse boynuma dolansa da baharKendi hoş kendi masum sesinizleSiz söyleyin garipliğimi…

Bir akşam ilk olarak ağladım,Bekar odamın penceresinde.Hani ev bark? Hani çoluk çocuk?Ne geçti elime bu hayatınMeyhanesinde, kerhanesinde?Yatağım her gece böyle soğuk.Saadet bu ömrün neresinde?

Nereye bu gece vakti?Güzel tren, garip tren?Düdüğün pek acı geldi,Hatıra neler getiren.Çokmudur mendil sallamam;Her yolcu az çok aşinam,Haydi, yolun açık olsun;Geçtiğin köprüler sağlam,Tüneller aydınlık olsun

Arzunun bir hayalet sardığı bir geceydi,Bir geceydi hakikat yalanlara baş eğdi.Bu gecenin susuzluk mahsulüsün bunu bil. Kundaksız uzatıldın iğneli beşiğineVe böylece AzrailIstırabı mıhladı küçücük benliğine. Ecelin kucağında erirken çocukluğun,Aleme sırdı senin varlığın ve yokluğun.Hala bilinmez nedir kalbindeki bunalan. Lambanı yaktılarsa lambanı kendin söndür,Söndürmekle oyalan,Gir geceler…

Ağacı kıskanırımYemiş yüklü dalı var,Bahar olsun, güz olsunNe güzel masalı var. İmrenirim arıyaPetek petek balı varKonduğu çiçeklerinPembesi var, alı var

Yumruk biçiminde bir şeyKan kırmızı et parçasıGümbür gümbür atar dururGöğsümün sol tarafında Hayat aşk, iyilik, cesaretNe varsa bu yürektedirBu yürek durmayagörsünKodunsa bu dünyaları Yüreğim benim bir tanemVelinimetim, efendimDurma, çarp, vur, ses ver amanAşık kulağım sendedir

Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorumNe büyük nimet olduğunu ah ey güzel günBoş yere üzülmekte mana yok, anlıyorumKadrini bilmek lazım artık her açan gülünŞükretmek türküsüne daldaki her bülbülünYanmak da olsa artık aşk ile yaşıyorum

Öyle yalnız kaldım ki hayatımdaKimi gün öldüm kimi gün ilah oldumÇok zaman annemin dizlerine hasretKoydum başımı kendi dizlerimeDoya doya ağladım Paylaşırsa dost paylaşırmışİnsanın derdini sevinciniDost umidiyle ortalığa düşmeye görHangi kapıyı çalsan kimseler yokHangi omuza dokunsam yabancı çıkar Aşık mı olmadım taparcasınaBir Mecnun geçti o çöllerden…

İlk günden alıştığımız emektar dünya,Anne yüzünde dost yüzünde evlat yüzünde.Her sabah yeniden başlayan şeye doymadık,Düşümüz gerçeğimiz ne varsa yeryüzünde. Gökyüzü belledik şu ürperen maviliği,Başımız darda kalınca el açtığımız yer.Gökyüzüdür avutan akıllıyı deliyi,Gökyüzünde bulutlar uçurtmalar ümitler. Her mevsimiyle insanı ayrı ayrı saran,Bunca güzelliği nasıl koyup gideceğiz.Yaman…

Dışarda yağmur yağadursun Ve içerdeyse bütün eşyan Esneyip senin gibi her an Pencerelerden bakadursun Dışarda yağmur yağadursun Ve yağmur gibi sonsuz olan Gözyaşların ve sayıklaman Camlarda halka halka dursun Dışarda yağmur yağadursun Ve zaman, yavrum, zaman Da yağmur gibi oluklardan Ve ellerinden akadursun

Dün güzel bir kadın geçtiKabrimin yakınından.Doya doya setrettim.Gün hazinesi bacaklarını,Gecemi altüst eden.Söylesem inanmazsınız,Kalkıp verecek oldumDüşürünce mendilini;Öldüğümü unutmuşum.

Ne bir kelime konuştuk,Ne işaret çektik birbirimize,Fakat gerçektir seviştiğimizVapur kalkıncaya dek,Göz göze gelmekle sade.Bir saadet gibi hatırlıyorum,Yasemin kokusu ondan,Teneffüsü benden,Bir yaz akşamı,Kandilli iskelesinde.

Şaşırdım kaldım nasıl atsam adım; Gün kasvet gece kasvet. Bulutlar, sisler içinde bunaldım; Gök mavisine hasret. Olmuyor seni düşünmemek Tanrım, Ummamak senden medet. Suyun dibine vardı ayaklarım; Suyun dibinde zulmet. Kalmadı ümidin soluk ve cılız Işığında bereket. Ve ölüm, kapımda kişner, sabırsız Bir at oldu…

Değil, işlerimiz yolunda değil; Kaybettik eski düzen havasını. Dağda çoban, denizde kaptan dahil, Şaşıran şaşırana pusulasını… Daha sürer mi dersin bu şaşkınlık? Yarını ne olacak dünyamızın? Biz yaşımızı, başımızı aldık, Allah çocuklarımıza, acısın.

Kim ne bilsin neydi beni uyutan? Uyanmadığım o sabah uykudan. Henüz yaşıyordum yeniden yeni Bir şubat gününün güzelliğini. Türkü kalmasın diye söylenmedik, Bendim o yağan kar, âsude şenlik, Dağlara, ovalara, şehirlere; Sevgilinin hülyalarına göre.

Kapımı çalıp durma ölüm, Açmam; Ben ölecek adam değilim. Alıştım bir kere gökyüzüne; Bunca yıllık yoldaşımdır bulutlar. Sıkılırım, Kuşlar cıvıldamasa dallarında, Yemişlerine doymadığım ağaçların, Yağmur mu yağıyor, Güneş mi var, Farketmeliyim Baktığım pencereden. Deniz görünmeli çıksam balkona. Tamamlamalı manzarayı Karlı dağlarla sürülmüş tarlalar. Ekmekten olamam…

Nerde ne zaman bu hava çalınsa Hoş geldi geçmişteki güzel günler Nereye gidersen git günlük tasa Bırak biraz da şad olsun gönüller Beşiktaş'ta gün görmüş bir bahçede Nisan akşamlarının en tatlısı Sevdiceğim on dördünü sürmede Bende gönüllerin en kanatlısı Ben delikanlıyım o kız ve dilber…

Anne sana kim dedi yavrunu doğurmayı? Sanki karnında fazla yaramazlık mı ettim? Senden istemiyordum ne tacı ne sarayı Karnında yaşıyordum kafiydi saadetim. Bir kere doğurdunsa sonra niçin büyüttün? Kundakta beşikte de bir zahmetim mi vardı? Koynundan niçin attın yavrunu bütün bütün. Bilmiyor muydun ki o…

Neden öyle sessiz duruyorsun öyle? Şarkın mı tükendi dersin, biten günle, Yoksa gün mü bitti şarkınla beraber? Çığlıklar, içinde can verdiği bu an, N'olur, gözlerine geceler dolmadan, Bana altın gibi bakışlarını ver…