anılardır ırayan, düşe gül düşerbir sararan bir kuruyan uzak gülsilinir ayrıntılar, dudağının kıvrılışı, sesin, gülüşün… o dalgın hüznüdür kalbimin, susar o hüzün ki sana bürünür gelirsaçlarının kokusunu getirir, uyanırım, üşür ellerim özlerimkucağında çocuklaşan kadın sevinçleriniyastığımda bir gül ağlar, kanayan

ıssız bir tepenin yamacındayımtepeler kadar yaşlı, yıldızlar kadar uzakbir andayım kimse yok, kederden başka hiç kimsekalbimin köhne değirmeninde kanatların ve köklerin yeşil ormanıçürüdü artık diyor içimdeki fırtınarüzgâra boyun eğen ıssızlık ağaçlarıacıya büyütüyor bütün aşkları sesimi veriyorum uzakların ruhunaarıtan ellerine aşk yağmurununyağıyor dinmeyen büyük kuraklıkgerçeğin vahşi…

sen ateşsin, hiçliğin inşa ettiği arzu, acı dolu ve parlak, çölde kaybolan gün iskelesi ağacın yelesindeki akşam geyik boynuzundan aya tırmanan eğrelti otu, kırılgan ve uçucu alev, tülsün sen ömürsüz hazzı yanılmaların tatlı ormanda telaşsız duman yalan yemişi adil ve bilge toprağın altın eşikli dağda…