Bir akşam konuğum ol oturup konuşalım biz bize Anıların çubuğunu yakıp uzatalım geceyi biraz Geçmişe bir el sallayıp yaşanan günleri konuşalım ve günlerin üstüne çöken dumanlı, isli havaları Kendimize daha az zaman ayırsak da olur geceden Çünkü boğulabilir insan yalnız kendini düşünmekten Kapağı açılmayan kitaplar…

Bir kızın kocaman gözlerinde gördüm bulutların dağlara sessizce çöküşünü Çocuksu susuşları gördüm, kırılan sevinci Ve kalbimi puslu yamaçlardaki pusulara saldım çobanlar çoktan inmişlerdi ovaya bense yapayalnız bir ağaçtım doruklarda Harelenen sularda bir yanık kokusu ve uzun boyunlu bir kızın gülümseyişi Işık zamana bağlı zamansa onun…

Saçlarını gittikçe kısalttığın günlerde Sen söylemiştin bu sözleri unutmadım -Her aşk bir ayrılık gizler, ayrılıklarsa Bir merhabanın sıcaklığını taşır kendisinde Kalıcı olan hiçbir şey yok diyordun An?lar var yalnız ömrü karşılayan Şimdi sımsıcak bir kar yağıyor yine Yüreğimin üstüne yağıyor hiç durmadan Ellerin nasıl da…

Soluk bir ay dolanıyor kentin üstünde her gece Her gece bilge bir gezgin tavrıyla adımlıyor yolunu Güz yanığı bir durgun sessizlikle örtülü her şey ve yırtılmış bir tül gibi savrulup duruyor zaman Suların sesini dinle şimdi ormanın fısıldayışlarını usulca yarılıyor dağların göğsü bir aşkı dinlendirmek…

Sesimden arındım ve ufku Bir harmani gibi giyindim Kahraman bir korkaktım Kavmimin kadim tarihinde Ki onlar için umutsuzluk Kendim için haramiydim Böyle bilindiydi bu hikâye Yarından bugüne kaldıydı Tersine akan bir ırmaktım Sözün şaşkın serinliğinde Kendi deltasında boğulandım Ve sizi sevmiyorum ey kavmim Yakın beni…

Büyük aşklar yolculuklarla başlar ve serüvenciler düşer bu yollara ancak Onlar ki dünyanın son umudu soyları tükenen birer çılgındırlar Ama yaşarlar dünyanın dört bir yanında Ölümle alay ederler sanki Nerde beklenirse ordaydılar bir kez bile gecikmediler ömür boyu Neydi onları ordan oraya savurup duran şey…

Hep yanıldı ve yenilgilere uğradıAma atıldı yine de serüvenlereVakti olmadı acıların hesabını tutmayaDurup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı. Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı– ki onlar daima birer yalnızdılar Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup Gitmişti o kentten anımsamıyor artıkHangi sokaktaydı ilk sevgili ve halaSürüp…

Filler mezarlığında fil ölüleri Ve belki birkaç da şiir bulursunuz Ki o şiirler kendi ölümlerini sezen Birer kuğuydular kuytu sularda

Ölüm diyor ki, -Ne diyor ölüm? -Cemal hariç değil! Diyor ki, -Ne diyor Cemal Süreya? -Her ölüm erken ölümdür/ üstü kalsın -Olur diyor ölüm, kabul!

Bütün bir gün sırtüstü uzanıp dere kıyısında dinledik suyun akışıyla kavakların hışırtısını Mor incirler kopardık kuşluk vakti dallardan soğuttuk soğuk sularda ürküterek kurbağaları Öğleye doğru köylüler bir sepet kehribar üzüm ve domates getirdiler bir topak da peynir Onlar işlerine döndüler biz yalnız kaldık yine umursamaz…

Anlat bize yürüyüşün güzelliğini koşunun rüzgarını, köpüren yeleyi toynakların kızgın kıvılcımlarını Kişneyen bir tayın sevincini anlat öfkeyi ve sağırındaki mahmuz yarasını Masallardaki şehzadeleri anlat bize Avradın ve silahın kardeşisin ya feodalın töresini anlat biraz da ve terkinde kaçırdığın kızları Dağları anlat bize, eşkiya gecelerini ölümleri…

Kimdi cesaretimi kıran,üstelik Yeni serüvenlere hazırlarken kendimi Sesimi cılız,rüzgarımı yelkensiz Bulan kimdi, ki şimdi geniş zaman Kipiyle düşürüyor gölgesini anılarıma Ama kimdi adını bir kadına ödünç verip Doruklara çekilen büyülü doruklara Biz Asmin dedik ona,sevgilim,kadınım, Anamdı belki, ama o çoktandır Üç bin metrenin altına inmiyor…

Göz değil bunlar kesinlikle değil irin gibi bir nefret akıyor sadece Dudaklar yok burun yok alın yok yüzü yok bu mumyalanmış yüzün Ölümün rengi gri midir ya da korkunun Gri midir insan hayvana benzetilirken Uzun ve pis bir sakal sarkıyor göğsüme iliştirilen rakamlara İşte 81…

Devrilen bir çınarnasıl uzanırsa boylu boyuncaöylece düştü kollarınakan-revan içinde dostundonup kaldı soluk bir gülümseyişçocuksu kıvrımında dudaklarının Kaşın seyirmeye başladı birdenyüreğin körüğü üflüyoriçindeki cehennemive bir boşluğa nasıl çarparsa deli suöyle uğuldamakta kulaklarınbir bora patlıyor göğsünün okyanusunda Ne ki, tutulmuş nalçalı seslerleumudun köşebaşlarıkorsanlar dalgalandırıyorsenin deli rüzgarlarınla bayraklarınıve…

Güz yakmadan gülün pembesiniavuçlarımda o, sokul yanımagülüşünle ısınsın bedenimve dudaklarımda acılaşan ıslıkadınla çiçeklensin Serçeler göçe dayanmaz bilirsinne özleyen bir bakış kalırne de sımsıcaklığınsular donar yürek üşürsende kalır seni yakan Uçurumlar açılır yollarındabuharlaşır çiy damlalarıTerli bir kısrak gibi gel kapımasavrulsun saçlarınyastığım kekik koksun Uzağı yakın etpembeleşsin…

Sesim soğuk bir sisGittikçe grileşen dalgınlıklar oluyorSormuyorum bir yolculuğa kimle çıkılırVe kim yırtıp atabilir elindeki son dönüş biletini deTüm yalnızlıkları mümkün kılan birileri olmalıYa da kalbini kederle onaran bir göçebeÖzlemek o zaman bir çığlık olabilir belki, bir çığlıkSormuyorum artık biliciye de, bilgine deAşkın darası nedirVe…

Hep öyküler dinledimburuk, acımsı, kekremsiDinlerken yaşadım diyememöldüm Ama ölmemişo bin öykünün serüvencisiSunuyor kendinicanlı bir bildiri gibikaçarak tırpanındanölümün oturmuş karşımdaki sandelyededemli çaylar istiyor garsondanBol içki, bir o kadar küfür ve boşvermişlikbütün hayataUcuza kapatılmışhatta bedavaya gelmişken hayatdinler mi girdisini çıktısınıo bin serüvenden sonra Çok öyküler dinledimcigara dumanıyla…

IKumrular sokağı hüzzamdı bir zamanKale'ye rast vaktinde çıkılırdıGariptir, Sezenlerdeki hanendeÇekip gitti Sarguttan bir ay önceIIPosta caddesi, Taşhan, Karpiç ve diğerleriAma artık meyhaneler kalmadı Ankara'daBelki bundandı Cemal Süreya'nın Kızılay'daHuzursuz bir zürafa gibi dolaşması

Yine bir duman çöktü sokağa, kent tutuştuBütün sığınaklarda seni arıyorum, nerdesinAklıma dökülen hatıralar hattında bir yangınBir çarpraz ateş başlıyor, newroz diyor birileriDün bir demirciydim oysa ben, ufku eritirdimBugünse ateş altındayım,Hatıralarımı yazmaBir rüya görüyorsun, terlemişsin sırılsıklamVurulup düştüğüme inanmak istemiyorsunBir kente girişin provası oluyor oysa ölümümReis yok,…

Kuşlar mıki çok şey denildişair dilinden Yüzlercesini suladıkgöleğinde sevdanın dokudukgönül yumağında renklerini Gizimizi bildiler de ihanetlerini görmedik hiçılık bir öpüştütürküleri Kuşlar mı ki şimdi çok uzak yüksekteöpsenbüyüyemezsin ki ihanet ettiktürkülerinebaharın