Unut bildiğin tek türküyü suyu kıskanmayı bırak ateşi düşünmeyi o sana aldırmıyor Bak nasıl da duruluyor aşağılarda bozbulanık akışan tepeler damarları boyunca yaprakların yeniden tırmanıyor basamakları Bizler gibi mi gibi bin pişman evinin önünde yağmur paçalarını çırpıyor bir iki eşikte çiseliyor tozlu pabuçlar çağrılsın istiyor…

Yazıyorum ya, ha ben ha pişmiş tavuk! Gerçi tüylerim yolunmadan da mutlu bir hayat sürdüğüm söylenemezdi. Belki de aklına her geleni kılçığını ayıklamadan söyleme cüreti, mutsuz hayatımın armağanıdır bana. belki de sırf bu yüzden müthiş bir gevezeyim. Belki de ağaçlarının her biri çatlamış kalın kabuklarla…

Büyüdüm ey girdap, yanılmayan yasa büyüdümBedelsiz bir askerim ve senin surlarındaCankuşum kafesinde, yüreğim yurdunda değilSelinden kopan bir damlayım, yitmek yolundaBirgün kavuşacak toprağım da yokSonsuz boşluğa dökülüyor kanımın şelalesi,Ölü bir gürültüyüm yalnızcaYa da bir ölünün çürüyen sesiÇürüyorum ey girdap, ürkülecek yanım yok. Pusatsızım ey yasa, hançer…