Ürperen denize kavusan aksam
Ne çok yalniz adam çiziyor ufka
Ne çok yalniz adam ne çok kadin ne
Yitmis umutlar gibi bir günü noktalayan

Hiç sevinçler gögermez mi bahçelerinde
Aci ve hüzün tasiyorlar durmadan
Nerde çiçekleri ellerinde nerde inançlari
Birden geceye bulaniyor saçlari

Hâlâ gülüslerini ariyorlar aynalarda
Hep ölüm hep karanlik hep korku hep
Hep kahir renginde çiziliyor resimleri
Yarinsiz tedirgin ve yorgun kimileri

Sehrin gözlerine yagmurlar doluyor
Mor hareli sevecen gözleri islak
Yilgin bir çocuk agliyor için için
Sevgi kirleniyor hizla ve küçük özlemler

Hiç sevismeye durmaz mi dal uçlari
Her sey terk edilmis bir çölü baslatiyor
Hiç baharlari patlamaz mi safakta
Tekil delik desik bir aksam sokakta