İdris'le Dursun, kahvede ayrı masalarda hafif sıkkın oturuyorlar.
İdris sesleniyor:
– Bana "ayran" desena…
– Ayran!
– Uyy, ben da senun karuna hayran!
Fena halde bozulan Dursun, biraz sonra Idris'e sesleniyor:
– Bana "gazoz" desena…
– Gazoz…
– Uyy, ben da senun karini öptum…
İdris'in dudakları bükülüyor:
– Bu söyledigunun kafiyesi yoktur…
Dursun söze noktayı koyuyor:
– Kafiyesi yoktur ama asli vardur!