Kudüs'te görevlendirilen bir gazeteci,Ağlama Duvarı'nın önünden her geçicinde,yaşlı bir Musevi'nin orada öyle durup dua ettiğini fark etmiş.
Adamla bir röportaj yapmaya karar vermiş.Sizi her gün burada Duvar'ın önünde dua ederken görüyorum.
-Ben her sabah barış ve insanların kardeşliği için dua ederim.Öğle tatilinde bu kez insanların mutluluğu,acıların sona ermesi için Yaradan'a yalvarırım.Akşam da eve dönerken,bu kez dürüst ve iyi insanların esenliği için dua ederim.
-Ne güzel!Kaç senedir bunu sürdürüyorsunuz?
-İsrail'e göçtüğümden beri,yani 40 yıl geçti.Gazeteci çok etkilenmiş,heyecanla sormuş.
-40 yıldır her gün dua ediyorsunuz.Peki bugün nasıl bir duygu içindesiniz,neler hissediyorsunuz?
Uzun uzun iç geçirmiş yaşlı Musevi;sonra bezgin bir sesle cevap vermiş.
-Vallahi artık bilemiyorum,demiş.
İçimden,sanki duvara konuşuyorum gibi bir his var.

(Gazete Yazısı)