Sizin bahçedeki sakız ağacını
anlatmak isterdim sana,
sonra da o ağacı sen anlatırdın.
Sözü ağaca bırakırdık biz yorulunca.
Ben gözlerine bakardım anlatırken,
sen ağacın yapraklarına dalar giderdin
öykünle.

Biz, ikimiz, öylece ağacın gölgesinde.
Ağaç gölgelerin diliyle konuşurken,
bu türküyü çok uzaklarda, ayrı ayrı
söylememiş miydik birbirimize,
ağaç bize, biz gölgesine katılmadan
önce ?

Toprağın sesi, özsu , gün ışığı
büyüyüp boy verirken rüzgâra karşı,
bir başka türküyle katılır bize,
çocuklar el ele , halka olup ağacın
çevresinde,
başımızı döndürürcesine ?

Bana Düşlerini Anlat adlı kitaptan, s. 73, 2007