Asmalımescittendir kafakâğıdım;Nil Lokantasında yazıldım okula,on masalı birinci sınıfım.Orospulardı ilk karnemi ıslatanlar. Babamı burada tanıdım,orospu değil diye anamı boşadığında;insanlar tutturduklarindababana benzeme, diye,ilk otele burada taşındım. Diplomamı Viyana Lokantasından aldım,alt katında Madam Edith'in piyanosu;valsler bastılar tuz yerine yarama.Ceplerimde hep anoson kokulu anılarım. Ciğerlerini tükürürken ölen babamıkedili Josefin'in…

Deniz değil,kâğıtlar beni tutan,onun içindir sana yazamadığım.

Hiç olmayacak bir gecedebir sokağı, sırılsıklam, yakalamakbir ucundan, geçip gitmeksizin. Kar ortasında donmuş bir güneş.Büyük Sahra'da yürüyen buz dağları.Kadife yüzeyli kaktüsler.Düşlerde bile kalmamış. Hiç olmayacak bir gece içinkoştuğumuzda birbirimize,yazıp yaşayamamaktı, biliyordukartık özlemleri bilehak etmediğimizi. Yarın sabah marketlere dolacakinsanlar, ellerindeyazarkasaların fiş kusmukları.Sonra bankalardateleişlemlerin mucizeleri başlayacak.Paydos düdüğüyle…

Kalkıyorum.Yolcu yolunda gerek. Bana şöyleeski yüzlü,epey hırpalanmış,yamalı da olsa,bir sevgi bulsanız. Bütün istediğim Bu soğukları çıkartmak.

Büyük gönül serüvenlerinizin ardından gelen bu yıkımlariçin size yardım koşturduk.İlk iş, geçmişin kırık camlı sabahlarını unutunartık düşlerinizde kalmış evlere yine arada bir sevgilerbırakınkimse yokken ve kimseye gözükmedengözükmenize zaten izin yokturama birilerinin ayakları sevgilerinize takılabilirengelleyemezler.Şimdi siz kendi tapınaklarınıza koşun ve denizin altınauzanan yosunlu sunaklarda bin kez…

Nice yazsonlarındaeylül yapraklarınagergeflediğiniz öyküleriniztozlu bahçelerde unutuldu mu hiç? Sonbahar sürgünüdür gidişleriniz. Benekli kedilerin döktüğü sütlereen sessiz adımlarla basıp,kaç izle geçersiniz Sabahlardan birindebenim dediğiniz evlerden kendiliğinizden çıkmalısınız,vedasız ve kimseyi uyandırmadan. Anılarınızı yıpratabilirler. Ayağa takılabilecek ne varsatoplamalısınız ayrılmadan ve saklamadankırık dökük sevgilerinizi köşe bucağa;bir gün bulupavuçlarında ısıtırlar…

Belki çoğumuzun yaşamındaarkamızdan çok acele toplanmışve izlerimizin çabuk yok edildiğiodaların burukluğu vardır.

(Ölüm İlişkileri'nde yaşayanlara…) Bir gün, tıpkı karşılaştığımız gecebenim olduğun yaşta, bana dönmek isteyeceksin;yüzünde solmuş kaç sabahın birikintileriyle,yorgun olmaktan çok, aşınmış;yüzüme kapattığın onca kapıyıartık omuzlayamadan,seslenmek isteyeceksin. Zamana diş bileyeceksin o gün, belki ilk kez;bir zamanlar dokunulmazlığına inandığın için,yanlış çıkarttığın bütün günahların ağırlığıyla.Hep izlerinin sürdüğün yüz ve…

Mumlarımızn alevlerini bilekoruyamadıken büyük yangınlarınyolunu gözlerken.

13/11/1988 Yeşilköy Sevgili Rıfat ağabey, Halkımın, yurdumun büyük acısı, büyük hüznü, sonsuz sevinci ve yıkılması imkânsız onurusun. Büyük şair, büyük inanç adamı, büyük namus anıtı ve büyük ozansın. Sana “Ağabey” diyebildiğim için mutluluk duyuyorum. Şunun şurasında bir ömrü, halkımızın ve insanlığın mutluluğu için bile bile,…

Sevgili Ozan Kardeşim, Ahmed Arif! Son kere Yeşilköy'den seslenmişin bana! Seni hep yeşillikler içinde düşünüyorum, anımsayınca… “Bir ömrü, halkımızın ve insanlığın mutluluğu için bile bile kahrolarak” verdin! Alnın ak, yüreğin pırıl pırıl… Benim eşsiz, değerli kardeşim, içli, özgün şairim! Hoşça kal, solmaz tükenmez yeşillikler içinde!…

«Bir şair: Ahmed Arif Toplar dağların rüzgârlarını Dağıtır çocuklara erken» «Hasretinden Prangalar Eskittim» kitabıyla Ahmed Arif?in şiiri de gün ışığına çıktı. Böylece Ahmed Arif?in Türk şiirinde zaten öteden beri sağlamış bulunduğu yer, okurun gözünde de matematik bir kesinlik kazandı. Sanırım, bu yer, bundan sonra en…

Nicedir elimde gül dalıydıDeğişti değişti hançer olduBaba bunu kendime mi saplasamYa da bir gün doğumuna saklasamDaha gün ortalığa dağılmadanAl diye çekip vursam mı adamı Sevince inanmayanı yaşamı paylaşmayanıEkmeği ortadan ikiye bölmeyeniAşktan döneni savaştan kaçanıKapılara nöbetçiler dikeniKöpeklerin sofrasında besleneniİnanç alıp satanların hepsiniBaba bu gümüş hançerle vursam…

Hiçbir zaman yenilmedi geceyeSevincim de inancım daDoğru diye bildiğim güzelliklerHiçbir gün kendisinden uzakBir şeye değişmedi Hiçbir gün yolda koymadı beniGüvenim ve direncimDüşerim sandılar dönüp baktılarGülerek geçip gittimEvet ben tek başındaydımOnlar çok yalnızdılar

Adını andığımda bir deniz sessizliğiKentin uzak yerlerine işlerdiMartı çığlıkları ve vapur düdükleriBazen de çılgınlıklar arasındaBilenler özlem derdiBilmeyenler elbette kınamıştırDört yanımda kemikten kahkahalarHep böyle yapmazlar mı Adını andığımda bir yaban menekşesiSevinçlerle gözlerini çizerdiDuvarlara camlara suyun yüzüneGör bendeki sevinci Adını andığımda susup kalırdımBir deniz açılırdı önümeİki yanı…

Yerinde duramayan dar kapıyı iterek,Boydan boya gezindim o küçücük bahçede,Tatlı ışıklar saçan akşamın güneşinde,Islak kıvılcımlarla pul pul olmuş her çiçek. Değişen yok. Hepsi bu: O silik kameriyeDelişmen asmalarda kamış sandalyelerden…Tükenmez mırıltılar geliyor fıskiyedenVe yaşlı akçakavak bitmez iniltisiyle. Güller önceki kadar coşkun; önceki kadar,O kocaman zambaklar…

Hiçbir sanat yoktur ki sanatçı için özel bir duyarlılık, özel bir seziş, özel bir bakış biçimi gerektirmesin. Bunun bir başka anlamı şiir yazabilmek için şair olmanın, resim yapabilmek için ressam olmanın, tiyatro yapabilmek için tiyatrocu olmanın bir zorunluluk olduğudur, insanlar genelde sanatçıyı sanat yapmakta üst…

''…Güvercinlerimize uçsuz bucaksız mavilikler…'' diye imzalamış Rıfat Ilgaz bir imza gününde ''Güvercinim Uyur mu'' adlı şiir yapıtını, 2 Temmuz 1985'te bana. 2 Temmuz Sıvas cankırımının yıldönümü günleri gelip çattığında, o kara günü anlatan yapıtları, yitirdiğimiz ozanların, yazarların kitaplarını bir bir indirip kitaplıktan yeniden yeniden okurum….

Savaşta geçti tüm yaşamım, yağmurlu siperlerden gördüm adoğuşunu güneşin. Irmaklardan geçtim geceleri. Bir elim, bir ayağım ve başım sarılı. Bir elim, bir ayağım ve bağrım çamur. Gözlerim suskun, kederli. Dudaklarımın arasında bir gül, gülün ucunda bir gülümseme, yaşamım boyu tüm kazandıklarımla dolu bir arka çantası…

Ne zaman bize derler:Yaşamakta bir artış var, Demek istemezler kadınlarıngenişledi bedenleri. Demek istemezler boyu uzunağaçların bulutlardan. Yolculuk edilebilirdemek istemezlerbirazcık bir çiçekte. Sevişenler her gün sabahtanakşama dek sarmaş dolaşdemek istemezler. Demek isterler ki düpedüzzorlaşmada gittikçeinsanca yaşamak. Çeviri: A.KADİR – Afşar TİMUÇİN