Dedim ki bana, kâğıda harikaşeyler sus; hüner budurbunu yaz, dedimkağıda. altı ağır söz Işığı terk etmeyen pervane hala gölgemle. Ne çok yorgunuz! *** İşte teslim- oldum zengin- uykuya. Uyandıkça yalandır ölüm. *** İşte yazdım, gecenin şiirini. Beni aydınlığa gömün dedim. *** İmkansız! emzirir diye baktım…

-I-Sabahın serinliğiyle yazıyordum; güneşhınzır bulutla çekişiyordu. -II-Uyuyordun, uykunun kıyısındausulca durdum. Yastığına taze otlar bıraktım. Biraz gümüş, biraz şiir ekledim. Şenlensin diye om'zun,ıslık çalıp çağırdım: Gelen,çayırkuşuydu.

Cancağ'zım, otursaydıkkavun lezzetiyle! Söz ki derindeydi,eridi, hamur oldu;işte onu lezzetiyle! Epey sustum; sesiminyorgun lezzetiyle!(…)Zeytin mi dedim? .. Dilimsiyaha çalar. Yeşilkenağuydu söz. Onu çizdim,hünerimle işledim.(…)Ben şimdi ağzımaöp desem,elim sevinir.

Bazen de içerdedir gece.Karanlık, içerdedir.Perdeleri kapalıodada. Orda ay yoktur:.. hilal.. ve on dört..ve ayın yokluğuorda yoktur. (Ben varım, belki sanabir yıldızyazıyorumorda.)

Epey uzak yıldızdaepey uzak yıldızda ben sapsarı uyudum Kim değer bana? Kim-sevinç olur?.. Kendi-yastığım!.. Ürkütür. Ey benim, benden-derin toprağım!Ört beni, kurdumla-böceğim üşür. Ben ölürken, ey hırkam!Avluya köz düşer.Göğsüm kadar söz düşer.Gümüş olur.

-Yalnız değilim ki orda…O çıplakgöğün altında,sabahtı! ormana karışanbir sabahgibi indimnice güzel duyguyla… Çoğaltarak beni, yan yanageçtiler, tuhaf bir tıpırtıylagiden süreuzakta, bir çizgi olunca,yazdım erkenbaşlayan günü: Mavidirdiye yazdım.

B i r i n c i M e k t u p Umutla bakanDünyayaHerşeyeve sevgiyeumutla bakanyüzün senin. Beni sıcakbir güneş gibi güzelimvahşîçılgınve âsîbir ruhla coşturanve çatık tüfenkler gibi mağrurbir inancı taşıyanbacım benim! Sana gökyüzününmavi bir inatla çalkanan rengini iletirselam ederim. İ k i n…

1950 yılında Ankara'da doğdu. Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksekokulu'nu bitirdi. TRT'de program yapımcısı olarak çalıştı. Şiirleri Adam Sanat, Dost, Forum, Güney, Meltem, Öküz, Varlık, Yansıma, Yazko Edebiyat gibi dergilerde yayınlandı.

Ama billur gibi billur- göğe çıktım. Baktım hem gördüm börtü böceği. Tuhaf telaş! İnsan kurdu azade insanı yiyordu.

Boynuma yeter-genişlik bırakıpdüğüm attımçarşafa. Dedim ki,ey çarşaf dedim;kaldık,biz bize. Sonra dönüpkendime baktım.. ..razıydım; bir güzel-astım korkumu; debelendim, ne çok-eyvah dedim! Çarşafınyırtılanyerinidiksem, yıneyırtılır. Heves, Haziran 2005

Işığı terk etmeyen pervanehala gölgemle.Ne çok yorgunuz!***İşte teslim- oldum zengin- uykuya. Uyandıkça yalandır ölüm.***İşte yazdım, gecenin şiirini.Beni aydınlığa gömün dedim.***İmkansız! emzirirdiye baktımgöğsüne. Ağzıma kekre birtat söyledim.***Dil ki çare-olsun diyedir: vah susmanınvah susmanınavaz ilmineyettim yetiştim.***Kumsalda, sırt üstü yatıpgöğe anlattım, içimi.Susmayı söyledim, susup.***çıt yok, çıtın ardı var.(Kurdun…