Bazen yazı yazmak içimden gelmiyor. Doğanın çılgınlığı mı bilmem; ama beni içine alırken, kalemimden uzaklaşıyorum.
Bir süre doğa ile iç içe yaşadıktan sonra evi özleyip masamın başına geçtim mi tekrar yazma serüveni içinde kendimi buluyorum.
Doğanın tüm renkleri yüreğimi delicoş günlerime götürürken, yüreğimde çocukluğum gençliğim. Tabi gezmeler içinde yine en yakın arkadaşım her zaman ki gibi yanıbaşımda bulunan kitaplarım oluyor.
Günün belli saatlerini ayırdığım okuma anlarımda yine güzel bir kitabı okuyup bitirdim. “İçimden Kuşlar Göçüyor.” yazarı İnci Aral. Aral kendi yaşamından kesitleri yazmış. Düşüncelerini de arı bir dille ortaya dökmüş.
Romanı okurken, sayfalar arasında insan kendini buluyor. Yazarın geçirdiği sıkıntılı dönemi, tüm kadınlarımız da o yaş döneminde geçirmiştir kanımca. Yazar, ayrıca kendinde, derin izler bırakan tüm acılarını okurlarıyla paylaşıyor.
Romanı okuyup bitirdikten sonra, yaşamımın tüm kesintilerini bir an da olsa düşündüm. Yaşamımda ki bazı olayların sadece isim olarak belleğimde kaldığını gördüm. Bazılarının ise grileştiğini fark ettim.
İnci Aral gibi, ben de anıları kurtarıcı olarak görmüyorum. Onlar yaşandı, daha doğrusu yaşanması gerekirdi, iyi ki yaşmışım, diyorum.
Bugünümü var olan ve yakalayabildiğim güzelliklerle geçirmek istiyorum.Bu güzelliklerden birisi yazmak. Yazma tutkum ne zaman başladı anımsamıyorum.
Belki de öğrencilik yıllarında yazdığım anılar vb. On beş yaşın verdiği masumca duygularımı o yıllarda günlüğüme yazmışım. Şiir yazma denemelerim oldu. Bugün onlara şiir diyemiyorum. Arada bir anı defterim elime geçti mi yazdıklarımı okurken, anı tünelinde yolculuk yaparım.
Halil Şahan arkadaşım olmasaydı, kanımca böyle gün ışığına çıkamazdım, yazdıklarım defterlerimin sayfaları arasında kalırdı.
Şu sıralar yıllardır tasarladığım bir düşümü yazıyorum. Bulduğum her kağıt parçasında bir yazı var. Bakalım yazdıklarım ne zaman bir araya gelip düşüm gerçekleşecek. Yazmak büyük uğraş istiyor. Yazarken ben benlikten çıkıyorum. Hedefe varmak kolay değil.
İnsanoğlu'nun yaşamında kesin bir hedefi olmalı. Bu hedefle, insan yaşama sıkı sıkıya bağlanıyor. Bu günlerde başta belirttiğim gibi, çizdiğim hedefim için içimdeki çocuk,ve gençliğimle birlikte yola çıktık. Birlikte coşkuları paylaşıyoruz.
Bu yazımı yazmama neden olan kesin; İnci Aral'ın yazmış olduğu kitabı okumam. Sizlerde bu kitabı alıp okursanız, kendinizi daha iyi tanıma fırsatını yakalamış olursunuz.