16.01.2014 / 00:00
Bu aralar babamı çok özlüyorum. Her konuda paylaşımlarımız çok güzeldi. Hele anlattıklarının tümü dersti, hem de eğitici ders.
Bir gün babam, insan yüreğinin büyüklüğü yumruğu kadar demişti.
Yumruk büyüklüğünde olan yüreğime bu günlerde duygularım hiç ama hiç sığmıyor. Taşıyor! Taşıyor! Duygularım okyanusları, kıtaları dolaşıyor. Dolaşırken nice ırmaklara karışıyorum. Ve sonunda başlangıç noktama, özüme dönüyorum.
Özüme dönüşte düşünüyorum. Düşünen, var olan kişi yanındaki dostuna dokunabilir, söyleşilerden tat alabilir.
Bu günlerde her dokunduğum nesneden bir güzellik yakalayabiliyorum. Güzellikler beni Spil'in doruklarına taşıyor. Düşüncelerimle doğru yolda yürümek, bana huzur ve mutluluk veriyor.
Bazı günlerde de yöremdeki insanları inceliyorum. Kadınlarımız sabah kalkar kalkmaz çocuğunu yediriyor, giydiriyor. Kocasını geçiriyor. Kendisi de ev işi eyleminde bulunuyor. Düz bir yaşam günler, ayları, aylar da yılları kovalıyor.
Çocukluğumda ve gençliğimde yöremde bulunanlar: “sen aykırı yaşıyorsun” diyorlardı. Aykırı oluşum, koyun olmamam mıydı. Düşüncelerimi söylemem miydi. Yanlışlara karşı eylemde bulunmam mıydı?
Dedim ya okyanuslara, ırmaklara ulaşırken,( ırmaklarım olan kitaplarım) doğruyu yüreğinde hisseden insanları tanıdım. Van Gogh'u, Mozart'ı… Yunus'u,Mevlana'yı ve diğer yürekleri gümbür gümbür atan insanları. O güzelim insanları tanıdıkça, düz yaşayan insanların birer mumyadan farkı olmadığını gördüm.
Yukarıda adını yazdığım kişiler ne yapmıştır? Onları farklı kılan nedir? Bu soruların yanıtını aradığımız zaman onların birer deha olduğunu görürüz.
Her insanın yüreğinde nice duygular vardır. O duyguları dışarıya vuramayan, korkanlar tek düze yaşam içinde eriyip giderler. Daha doğrusu yörelerinden çekinen insanlar, insanların ve kendi tanrısının yasasından korkarlar.
Oysa insanlar eşit doğar. Eşitliği bozanlar gücü ellerinde tutanlardır. O gücü kullananlar kendilerine göre yasaları hazırlarlar. 21. yüzyılın gücü para! Para!.. Çok acı ama gerçek bu. Para ile insan ve oylar satın alınıyor.
Düşünüyorum da tek güçle yapılan yasalar ne değin adaletli? Oysa adalet insanın yüreğinde olmalı. Adalet deyince düşünürlerin sözleri geldi birden usuma. Ne diyorlar:
Zayıf daima adalet ve eşitlik ister, halbuki bunlar kuvvetlenin umurunda bile değildir.
Aristoteles
Adaletin gecikmesi adaletsizliktir.
W.S. Landor
Kendini yargılamak başkalarını yargılamaktan daha zordur.
S.Exupery