Orhan Tüleylioğlu * Merdiven Boşluğu

gözkapakları yarıya inmişti günün
denizin sayfalarından
kuşların sesi duyuluyordu
mor bir renk çarpıyordu kıyılara
çürürmüş bir sal bağlıydı
sanki dalgalara

bir aşkın merdiven boşluğuna itilmiştim
çalılıklara takılan sesimi topluyordum
sevginin limanlarında limanlarında
fırtına yüzümden düşen bin parça
yaslanmıştı bir yağmura

adresi değişmişti dostlukların
geri dönen bir mektuba
iliştirilmişti rüzgar
giysiler arasından
seçtiğim bahar bahar
gökyüzünde sevgilere
bulutlardan bir ayraç açar

(Edebiyat ve Eleştiri, Ekim 1997)