“katre” * Aydın Afacan

gül sesi, gün incesi, billûr patika?
işte yağmur kalıntısı bir damla,
süzülür ve camda bir tansık: yüzün! ..
yeniden açar gün
ve ince leylaklar edinir
eski bir ilkyaz hâtırâsından
bir müjde mi, gecenin gülünden sızan? ..
dün ışıklarla dans eden yağmur
şimdi esrik damla
bizi sevişmeye çağıran güzel kehanet?
tenden esiyor rüzgâr
aşk sözcükleri, ateşîn fısıltılar
göğe gizli bir ırmaktan tüten buhurdan?
tanyeri, tazelik, mahmur düşünce?
orada uzaktadır o mahzun seyyâl
ve oradadır
ince ışıltılarla
engin deniz, burkulan tuz
kıyıya uzak masallar yığan dalgalar?
gül sesi, ..
hayatın o güzel armağanı: hayâl!..
(Kül, sayı: 46)