uzak limanlarda ışıklar sönünce
ellerim kan çukuruna gömülür
insanlar sürülür ve insanlar ölür
uzak ülkeler kana gömülünce
oturur sessizce ağlarım

uzak limanlarda ışıklar sönünce
fahişe kadınlara ağlarım
çıplak bir atın üstünde
rüyalardan çıkar rüyalara girerim
binlerce kez intihar ederim
aldığım her mektuba ağlarım

uzak limanlarda ışıklar sönünce
yasaklanmış bayraklar hatırlarım
sevgililer hatırlarım ve yenilmiş değerler
kitaplardan ardakalan küller
albümlerde parçalanmış binlerce yüz
sonra yeniden ağlarım ağlarım ağlarım

uzak limanlarda insanlar ölünce
sevgilim için ağlarım dostlarım için
yüzüm kana bulanır gözlerimden bıçaklanırım
uzak limanlarda ışıklar sönünce
nereden gelir bilmem bir keder ki hep olur.