Krallar korurdu Versailles'i tarih gözbebeğini.bu yollardan koşarken saraydan sarayabinerdi her Lui ve her Ludovikyaylı, rahat arabaya yaldız, ipek arasında pelte gbi titreterek on batmanlık göbeğinive sonra…güvenerek bacakların piston kollarınaMarseilles'in eşliğinde ve bir yandan lanet,lanet taca da, saraya da, sapmıştı Versailles yollarınakülotunu toplayan Kapet.Bugün aynı yolda…

(Şairin cesedinin yanında bulunmuştur) Hepinize!.. İşte ölüyorum. Kimseyi suçlamayın bundan ötürü. Hele dedi-kodudan, unutmayın ki, merhum nefret ederdi. Anacığım, kardeşlerim, yoldaşlarım! Bağışlayın beni. İş değil bu, biliyorum (kimseye de öğütlemem),ama benim için başka bir çı-kar yol kalmamıştı. Lili, beni sev. Hükümet Yoldaş! Ailem : Lili…

Sen gittin, diyorlar yukarılarda bir dünyaya.Sonsuzlaşma- Uçuyorsun, parıldayan yıldızlara çarparak.Ne borç var artık bize, içki ne de Ayılma.Hayır, Yesenin, oh çekmek değil benim istediğim.Görüyorum ben kesik bileklerinle sendeleyişiniVe alayla değil acıyla düğümleniyor yüreğim.Görüyorum bir kemik çuvalı gibi yere atışını gövdeni.-Dur! diyorum. Bırak ! Delirdin mi…

Dumanlar içinde mavi olmayı unutan gökyüzü, paçavralar giyinmiş sığıntı gibi bulutlar, son aşkımla tutuşacaksınız bütün! Sevinç çığlıklarımla bastıracağım ordular gürültünüzü! Siz ki bir yuvanın sıcaklığını unutmuşsunuz, dinleyin ! Ve çıkın artık siperlerden: bitirmeseniz de olur savaşı.. Ne en korkunç dövüşlerin, ne de kan tüten yaraların…

Yazarla okurun arasında aracılar durur,ve aracının zevki en ortalamadır. Aracılar ordusunun bu ortalama zevkindenhem eleştiri hem düzelti binlercedir. Sen ne dersen deAracı gene bildiğini okur: “Ben başka bir insanım.Nadson'un şiirlerini şimdiki gibi anımsıyorum…İşçiler kısa dizeleri sevmiyor.Ama Aseyev aracılara hâlâ sövüyor.Ya noktalama imleri? Bir nokta sanki…

Rüzgâr, umutsuz, boşunadövünüp durdu insafsızca.Karartarak damlayan kanıürpertip damların omurgasını.Ve bir yalnızlık düşkünü yinedoğdu dulkalmış ay gecede. Çeviren : Erdal ALOVA

İstediğiniz kadar uzatın bekleyişigördüğüm şey öylesine berrakve bu berraklık bir masal gibi öylesine bırakmıyor ki benişu uyağı koyuncaçok daha güzel bir hayata tırmanacağım ikinci dize uyunca.En basit bir soruya bile ihtiyacı yok artık:Tüm ayrıntılarıyla görüyorum iştenağme nağme yükseliyortaş taş üstünde yükselir gibive ne bir pislik…

Dinleyin !Bu yıldızları böyle her gece niçin yakarlar ?Herhalde birisine gerekli diye?Herhalde yanmalarını isteyen birisi var?Ve herhalde birisi bu balgam parçalarını inci diye sayıklar?Ve zorlayıp bir öğle vakti kalkan toz borasını Tanrı katına varır geç kalmak korkusu yüreğinde yalvarır öper Tanrı' nın elini merhamet dilenerek…

Bilirim gücünü sözcüklerin, o çınlayan sözcüklerin ben;onların değil, o yığınları coşturan, kendinden geçiren,başka sözcüklerin gücünü, çıkarıp ölüleri topraktantabutları meşeden adımlarla götürenlerin her zaman. Gün olur okunmadan, basılmadan atılırlar da sepete,bir çıktıları mı oradan gemi azıya alırlar elbette,gümgüm öterler yüzyıllar boyu, tırmanıp gelen trenlerdiröpüp yalamağa nasır…

Filo bile sonunda limana döner,tren soluk soluğa koşar gara doğru,Bense ondan daha hızlı koşmaktayım sana-çünkü seviyorum-budur beni çeken, sürükleyip götüren.Cimri şövalyesi Puşkin'in, inerbodrumunu karıştırıp seyretmeye.Ben de, sevgilimdöner dolaşır gelirim sana.Taparım,benim için çarpan o yüreğe.Sevinçlisinizdir evinize dönerken.Atarsınız tıraş olurken, yıkanırken,kirini pasını vücudunuzun.Ben de aynısevinçle dönerim sana-evime…

SSCB'li şair ve oyun yazarı. Gelecekçilik'in (Fütürizm) ülkesindeki en büyük temsilcisi ve çağdaş Rus şiirinin simgesi olmuştur.Vladimir Vladimiroviç Mayakovski 19 Temmuz 1893'te Bağdadi'de (bugün Gürcistan'da Mayakovskii) doğdu, 14 Nisan 1930'da Moskova'da yaşamını yitirdi. Bir orman görevlisinin oğluydu. 1905'te, öğrenciyken Çarlık yönetimine karşı sokak gösterilerine katıldı….

(Mektup yerine) Tütün dumanı kemiriyor havayı.OdaKruçyonıh'ın Cehennem' inden bir bölüm gibi.Anımsıyor musunİlk kezardında bu pencerenintutkudan çıldırmışçasınaokşamıştım ellerini.Şimdioturuyorsun aynı yerde,yüreğindemirden bir kılıf içinde.Ve yarınparalayan sözlerlekovacaksın belki beniVe loş antredeuzun süretitreyişlerle sarsılan bir kolbulamayacak ceketteki yerini.Çıkacağım, ezilmiş.Fırlatacağım vücudumu sokağa.Yabanılçılgınumutsuzlukla paramparça.Hayırgerek yok buna,sevgilim,biriciğim,gelvedalaşalım şimdiden.Ağır bir gülle gibiaşkımnereye kaçarsan…

Pelteleşmiş beyninizdekirden parlayan bir kanepede yan gelip yatan semiz bir uşak gibi hayal kuran düşüncenizi,kanlı bir yürek parçasıyla tedirgin edeceğim,dalga geçeceğim, geberesiye küstah ve zehir dilli. Tek bir ak saç yok ruhumda,yaşlılığın çıtkırıldımlığı yok onda!Dünyayı bozguna uğratarak sesimin gücüyleyürüyorum – yakışıklı,yirmi iki yaşında. Çıtkırıldımlar!Kemana yatırırsınız…

Bağırırlar şaire:“Bir de torna tezgâhı başında göreydik seni.Şiir de ne?Boş iş.Çalışmak, harcınız değil demek ki…”Doğrusu bizler için de en yüce değerdir çalışmak.Ve kendimi bir fabrika saymaktayım ben de.Ve eğer bacam yoksaİşim daha zor demektir bu.Bilirimhoşlanmazsınız boş lâftankütük yontarsınız kan ter içinde,Fakat bizim işimiz farklı mı…

İsyanın ayak sesi, alanları döv!Yukarı, gururlu başlar dizisi!Biz, ikinci Nuh tufanıylaYeniden yıkayacağız dünyanın tüm kentlerini. Günlerin öküzü hantal,Yılların kağnısı ağır,Tanrımız koşudur bizimYüreğimizse davul. Altınımızdan daha yücesi var mı?Kurşun vızıltısı mı bizi sindirir?Çınlayan sesimizdir o altın;Silahımızsa türkülerimizdir. Yeşilliklerle örtülsün kırlarSerilsinler günlerin altınaGökkuşağı koşum olsunYılların Küheylanına. Gök…