en değerli vakitlerinizi bana ayırdınızsağolunuz efendimgökyüzünün sonsuz olduğunu bana öğrettinizöğrendimyeryüzünün sonsuz olduğunu öğrettinizöğrendimhayatın sonsuz olduğunu öğrettinizöğrendimzamanın boyutlarının sonsuzluğunuve havanın bazan kuşa döndüğünü öğrettinizöğrendim efendim ama sonsuz olmayan şeyleri öğretmedinizefendimbaskının zulmun kıyımın açlığınbir yerlere kıstırılıp kalmanın susturulmanınaşk mutluluğunun ve eski hesaplarınaritmetiğin bile bunları bulmayı bana bıraktınızsize…

İstanbul dediler mi benim aklıma,Vaiz sokağı gelir hemen.Edirnekapı gelir, evimiz gelirKöşebaşında duran bir güzel kız gelir.Biletçi zili çeker, tramvay dururBir manav, bir meyhane, iki akasyaKumrular geçer kilisenin çan kulesindenBeyaz bulutlar geçer…Burası Hasan Efendinin kahvesi Edirnekapıda,Bu taşçı Kemal, çocukluk arkadaşım.Bulutu Haliçten, rüzgarı BoğazdanBir baygın gün içindeyiz,…

şöyle sessizce ölüp gitmeliyimbir yaz gecesi Gülhane parkında.şu hazin ömrü tamam etmeliyim.. geç saatlere kadar oturduğum,denize bakan bir sırasındakırık dökük hatıralar arasında. ne vasiyet, ne uzun boylu vedaölümüme hiç kimsenin aklı ermesingözlerim birdenbire kapanıversin. ne kimseye borcum, ne alacağımne birikmiş beş on kuruş cebimde.ne kimseyi…

İşte suyumuzu kestiler ama masamda yine bir çiçekbir çiçeğin akşamı elbet bir çiçeğe benzeyecek nasıl güzel nasıl diri bir çiçekdipdiri adamlardan biri bir çiçek evet ben son ve kesin umuduyum bir paket cıgaranınbir köhne câmekanda sararmış alıp içmemi bekleyecek sonsuz bir camekândabaşlangıçsız bir çiçek alırım…

bir güneşlenmek yeri!… deniz. uzak anımsamalar!..?haziran bu yıl da geç geçecek, biliyorum.?sizin burnunuzda bir tütün kokusu, her yerinizdebir tütün kokusu,bay deniz kestanesi.ve uzaktaki şemsiyesi bir balmumu arısının… bir güneşlenmek yeri!…gazozlar hâlâ sıcak, hâlâ öğleden sonra ?ne iyi?demek hâlâ yakınmaya hakkım var.kelimeler soluk. bir şey mi…

adile -mutluluğumu ancak en yerinde en anlamı tam en güzel sözler anlatırgeldin, sana göreyim al benial götür o terlerin o sıcakların dünyasınabüyük bitkileri hatırlayalım erhan -sensiz olamazdım zaten, biliyorsun adile- bunu öğrenmek büsbütün itiyor beni sanane mutlu bana, ne güzel bensiz olamadığın erhan -o zaman…

böyle sessiz ayrılıklarda,her şey önceden belli olur.en güzel zamanında, aşkın ve hayatıninsan deli olur.. o, kadırga taraflarında bir evden çıkmıştır.masum bir yalanla -halama diye-gözleri pabuçlarında, mahcupellerine yapışmış gibidirharçlığından arttırıp aldığısevimli hediye.. ah, insan nasıl çıldırmaz nasılbir çaresizlik,bir umutsuzluk sarmış her yanı.aranızdan insanlar geçer.bulutlar geçer.o, kırmızı…

seni sonsuz biçiminde buldum o biçimi almıştınsandviçlerle, kötü şehirle, terle başbaşa kalmıştın yürüdü üstüne herkesin neonu, herkesin babaannesiherkesin en eski olan kökü, en eski hanesi yeşili bozup suya çevirdin, akşamı sonsuz uzattınne buldunsa o akşama uygun, ne buldunsa ona kattın perdeler uzundu, rüzgar kısa, masalar…

Önce onların yanında çok iyi yüz gördüm. Beni kapıdan karşılayıp ağırlarlardı.Sofralarına konuk ederlerdi.Onlar iki kişiydi ben birdim.Bana elmadan sıkılmış soğuk sular sunarlardı. Kapılarını kapım bellemiştim.Evlerinde oturacak yerim vardı.Önce onların yanında çok iyi yüz gördüm.Evleri gürültülü şehirden iki bin ayak uzaktaydı.Tahtadan yapılmıştı.Beni kapıdan alırlardı, -hoş geldin-…

benim bir sevincim var yüzün artık akşambir çocuğun gülüşünü görüyorsun nereye baksam kıyımız uzak ve kuytuda ellerimiz sanki yokellerimiz yok ama senin ellerini bir tutsam bazı çocuklar doğar bilirim bazı çocuklar doğmazdoğmayan çocuklar için bilmem ne yapsam ey Çavlan. bitmeyen temmuz güneşi. ey aslansilkin. sakla…

Pazartesi benim adımı bağışla……… “sabah uyandırıldığında pazartesiydibunu iyice bildi, ağzı çirişliyersiz, ürkek, yeni yaratılmış gibi…. yenilmenin tohumunu taşır her pazartesiçünkü yoktur dağların ve yaratılışın öncesiinsan uzatır ellerini bir perdeyi çeker ve pazarsızlık kişiyi şaşkın edersiner buğular gibi düşüncemizeher şeyin en haklısı en incesi beklemek bir…

Susuz bir aklık başlayınca aramızdanyavaşça oluyor ellerime bulaşması,bir eksiyle yüklü minüskül H harfindenbir meydan çarpmasından,beni hatırlamakların Bunlar bizim kızlarımızdırKara güller önlerinde karasaçları çılgınca ikiye ayrılmış,– hiçbir şey eski açıklığında değil ki –yavaşça oluyor ellerime bulaşması,bir ot sesinden bir at akşamından,tam şehir içinde, otobüs durağında,birden ulaşılmaz…

Terziler geldiler. Kırılmış büyük şeylere benzeyen şeylerledaha çok koyu renklere ve daha çok ilişkilereBir kenti korkutan ve utandıran şeylerle.Kumaşlar bulundu ve uyuyan kediler okşandı. Sonrasonsuz çalgısı sevinçsizliğin.Çay içmeye gidenler vardı akşamüstü, parklara gidenler deDuruma uymak kısaltıyordu günlerini artamayan eksilmeyen bir hüzünle…Yorgun ve solgundular, kumaşları buldular,…

sen beni hazırlama sakın sen de bana gelölmüş ölü olmuş hüseyne hasana gel elleri koku dağıtırdı nasıl bir kokusuya gel kana gel bir yeni hasana gel o öldü çünkü bir gülü tutmuştu bilmedensen istersen her gün gel her sene gel gel beyazlıkları elle türlü kokuları…

üç kere üç dokuz ederbilirsinbirin karesi birdirkare kökü debilirsin'mutlu aşk yoktur'bilirsin ama baharda ya da dışardasonsuz göğün altındaaşkın aşkla çarpımınedendir bilinmezgarip bir biçimdehep sonsuzdur

ey canımın güftesi, eylülün ikinci haftasıydı o sırabana gülümseyerek getirdiğin bir bardak suydu o sıra hatırla denize hiç bakmadık çünkü kıyısındaydıkbir elma kendi kendine büyür dururdu o sıra bir kıyı ikindisiyle bir elma öyle kendiliğindenbüyürler bir öfkenin ya da bir dağın yanısıra bir kıyının beslerliği…

Sularsa akmak birgün birgün birgünBirgün dağlara çıkmak birer birer dağlara çıkmak birgünÇıkmak çıkmak birer birer birgün dağlara dağlara birgünBirgün birer birer dağlaraAh nasıl dağlara birgünEy birgünÇiçek açmak birgünDağlara dağlara birer birer dağlara Otları büyütmek birgünBirgün köyler kentler yıkanık damlar geri dönmek birgünBirgün yeni dönmekBirgün dağlara…

Kimsede görmediğim bir şiiryüzü al ve akşamı aşıyorEski bir tanrı gibi kendi dinindeUzun süren bir dönemi düşlüyor olmalıİçindeki bir içkinin sıcaklığındaSuskunluğu bir başkaldırı olmalıElleri ayakları sinemalara bulaşmışRomanlara bulaşmışGenel helalara bulaşmışDağları iyi bilmediğindenDenizleri anımsamış olmalıGözleri o yüzden çırpıntılı Kara başlıklı geçmiş,Sonsuz gelecekŞimdi burda vakit gece yaBir…

1927 Ankara doğumlu. Askeri Liseyi ve Askeri Memurlar Okulu'nu bitirdi. İlk şiiri 1947'de Yedigün dergisinde çıktı. Kaynak dergisinin bir şiir yarışmasında Arz-ı Hal şiiri ikincilik kazanınca Nurullah Ataç'ın güvendiği şairler arasına girdi. İkinci Yeni Şiir akımının önde gelen şairlerindendir. 1985'de öldü.

özenle soyduğum şu elma söyle şimdi kimindirözenle ne yapıyorsam bilirsin artık senindir suya giden bir adam mesela omzunu eğri tutsagüneş, su ve adamın omzundaki eğrilik senindir ayağa kalkarsın, adına uygunsun ve haklısınkararan dünya bildiğin gibi sık sık senindir kararan dünya yeni bir güle bir ateş…