Sunay Akın Yaşam Öyküsü

12 Eylül 1962 tarihinde Trabzon'da doğdu. Lise öğrenimini İstanbul Koşuyolu Lisesi'nde tamamladı. İstanbul Üniversitesi Fizik Coğrafya Bölümü'nden mezun oldu. İlk şiirleri 1984 yılında dergilerde yayınlanmaya başladı. Arkadaşlarıyla birlikte 1989'da Yeni Yaprak şiir dergisini ardından 1990 yılında da Olmaz adlı şiir dergisini çıkardı. 1987 yılında Halil…

Dişi Kuş * Sunay Akın

Kuru bir otgibi yaşıyorumgözlerden uzakpatika bir yolunkıyısında Tek suçumsap olamamakbaltanınkanlı oyunlarına Ama yine deumut dolu kalbimbelki bir dişi kuştaşır beni diyedaldaki yuvasına

Çıkış Kapısı * Sunay Akın

Kesik bileklerimi göstererek girdimsinema kapısından içeribendim sefer öncesikorkaklar kadınlarının yanına dönsünsözüyle padişahınordudan ayrılan yeniçeri Kapındaki postalları görüncebalkona astığın sutyenindamlalarıyla ıslanan kedinintüylerini okşarayarak uzaklaştımkuleler ki hüzne bir bıçakgibi saplanan sunay'a kın Beyaz peynir tabağıve su katılmış rakı kadehiKız Kulesi'dir çilingir sofrasınınsen ki yoksun manzaradailk ışıklarını yakanbir…

Çağdaş * Sunay Akın

Afiyetle yiyorgökten düşen üç elmayıapartmandaki çocuklarannemin her gece anlattığıöykülerin sonunda Bana ise çöpleri kalıyorevimiz çünkü bodrum katında

Biraraya * Sunay Akın

eşit olmadığısöylenir insanlarınaynı boyda olmayanbeş parmağı gibi bir elin oysa uzanırnice yorgunemekçinin dudağısu dolu avucuma elimineşit olmayanbeş parmağınıgetirince biraraya

Ayrılık Şiiri * Sunay Akın

Her satırımendireğe dizili karabatağa benzeyenbir mektup bırakarakbalıkçı koyundansisler içinde uzaklaşan kayık gibibir sabah usulca ayrıldınkoynumdan Bütün yolcularınıboğaz köprüsünün çaldığıaraba vapurununboş seferlerigibi yalnızca rüzgargezinir sensizyüreğimde Durgun bir sudur aslında denizki çocuklarınacemi oltalarını denediklerikuytu bir iskelenintahtaları altına yazdığımayrılık şiirini okudukçadalgalanır.

Asansör * Sunay Akın

Telefon santralleribeni sana bağlar sevgilim nükleer santraller ölümegökyüzünün nerede olduğunu soranbir vapur dumanınayanıt veremiyor hiç kimse Çocuğunu asma köprüde sallayanbir annedir İstanbulki onuniçi süt dolubiberonudur Kız Kulesisoğusun diye suya tutulan Ne kalem kılıçtanne kılıç kalemden üstün olsunöğrensinler birlikte yaşamayıörneğin kalemaşk şiirleri yazsınve köreldikçe kılıç yontsun…

Aile Boyu * Sunay Akın

Ezilmiş bir çocukluk benimkisibir iskeleninvapurların yanaştığı yüzüne asılıdırüç tekerlekli bisikletiminlastikleri Annesiz büyüdüm çünküyani serçeydimkar üstündekive arka bahçesindekasabın beslediği kuzu Dudaklarımı,işte bu yüzdenaile boyubir şişeye değdiripiçmeyi severimgazozu.

Cephede * Sunay Akın

Aslında ben daha güzel ölürdüm arka bahçede askercilik oynarken tahta tüfeğimle toprağa uzanır annemin sesiyle doğrulurdum hemen -Çabuk kalk üstün kirlenecek hınzır! Yerdeyim yine bak anneciğim n'olur kızma adımı çağır

Çekmece * Sunay Akın

Büyüklerle ben yapamıyorum çocuklar da almıyor beni oyunlarına devlet dairesinde yangından kurtarılmayacak sıkışmış bir çekmece gibiyim açılamıyorum sana Kardeşiyle sokaklarda hep bir örnek giydirilen sen nasıl sevmezsin eşitliği yürürken düşen çoraplarını aynı hizaya getirmek için annen değil miydi önünde diz çöken Öpüşme sahnesinin tam ortasında…