Dudakları gitmiş yontular gibiEski bir şairin esinlerinden kalanBergamalı çağrışımlar gelini. Onlar mıydı omuzlarında şarap testileriBiz miydik sarhoşluğun tadına bakanSıçrayıp geçenler kum saatlerini. Onlar mıydı şaşarak yıldızlaraEllerinde merakın fenerleriGeceyi gündüzü kendilerine soran. Biz miydik Homer'den en gencimize değinKilidine umut tohumları bırakanŞakaklarındaki kelepçelerin.

Edremit'in Tahtakuşlar köyünde sağdıcım,Zeytin ağaçlarından denize doğru rüzgârlananDargın bakışlarınızı uykularıma çizerekZamanı böldüğüm dağ yollarında,Gerçeği kendi yüreğinde kanayanÇaresiz bir yolcuyum, oraya doğruBir öyküydüm,Gözlerinizde yazıla yazıla. Bakın bakalım,Bir akşam sesi gibi ürkekNice anahtarın kilitleyemediği gözlerime.Susun bakalım,Sordukça yüreklendirmek için sizi.Alın bakalım çocukluğu, gençliği, kanıKırk yılın sömüre sömüre bitiremediği….

O kervansaraylar sarayındaBıyıkları tütün rengine boyanmışBezgin Osmanlı süvarisi benimAtım efkar hıçkırıyor damında İlk kadehte kadınlarla çocuklarKafayı bulunca seksen köyün adamıDiz çöküp mahmuzlarıma yalvarıyorGörüntümün kahrolası saltanatında.

Bunca acının çiçeği içimde büyüdüMahpushane saksılarındaki baharı benden sor… Kulak ver gecenin sessizliğinde ağan sese,Ölümcünün böldüğü uykuları benden sor. Silahlar doğanın yüreğini arıyor durmadan,Bu kan kokusunun ürettiği soruları benden sor… Gördük ki, türkülerin sonu yok dilimizde,Kopup geldikleri dağları benden sor.

Gücünüz varsa sizinSözcüğü tutuklayın.Öğrenci, kitap, türkçeEn güzel kavramı diliminÖzgürlüğü tutuklayın. Ben ki düşünüyorumVar olduğumdan beriSilahlar bana dönükSavaşlar sizin içinGücünüz varsa artıkUsumu tutuklayın. Açtı kendini, bir bayrak gibi işteÖlümün üzerinde Hasan Tahsin…Bu silah başka silahBu ölüm başka ölümGücünüz varsa sizinÖlümü tutuklayın.

Dehşeti, karanlığı, korkusu, gizi Üstümüze çöktüğü zaman bile, Ölüm gerisinde kalıyor yaşamın Heybemizdekiler ayakta tutuyor bizi.

Yağmurda parkta oturulmuyor, İstasyon çok hüzünlü; Acaba nasıl geçirmeliyim, Bu koskoca günü? Kitaplar koltuğumda ıslandı, Sigaram söndü sudan, Belki methiyeler yazdığım için, Çok iyilik gördük bulutlardan. Dudaklarımda dostlardan şiirler, Şimdi haykırarak da okusam kimse duymaz; Şehir acınacak halde, Boşalmış bütün caddeler. Hayatımı sürükleyen ayaklarım, Suları…

Bir içimin alacakaranlığına dayanmak meselesi, Bir bu fena İstanbul akşamını yaşamak Nice odaların kapanmış penceresi Gene bana iniyor yalnızlığıma sığınmak. Gene benim, şimdi tek başına, sonra beraber. Bir yanım mağrur sağlam, bir yanım gücüme gider. Bir yanımda karşı koyma, bir yanımda ezilmeler. İkili tutkular gibi…

Gecenin karanlığında bir yol bulSokağımı ara, yokuşumdan inGölgemi görürsen penceremi vurAnıların feneri elinde senin. Bezginlik mi saran kentimi,Burama kadar dayandı işte…Mağaralara kapanmış gördüm kendimiHaramiler arasında bütün gece. Neyi bildik acılarla gelen,Kapattı kapımı, penceremi…Işığını söndürdü, tuttu elimden,Sayrılıksa bu, n'apacağı belli mi? Gecenin karanlığında bir yol bulSokağımı…

Kendi denizlerimin dalgıcıyım benBir alışkanlığı sürdürür gibiyim belkiSoluğum son aşamalarına geldiGeçtim durdum bilincin dehlizlerinden. Bahçeler mi yoktu, eski ve yeniŞarkılar mı, anılara benzerGemiler mi yoktu, küsmüş yelkenleriGözümün önünde eriyip gittiler. Bilirdim çizgen neresiydi, yol neresiDalardım mavilerin güneşle buluştuğu yerdenHevesleri, coşkuları, sevinçleriBen yaratmışım gibi dökerdim içimden….

Dağ yolları gibiyizdir, uzağa düşerizArarsan şiirin gurbetinde ara bizi.Belki rüzgârımız ses verir bir dizeden,Belki bir imgeye vurur düşlerimiz.

Ben sevdayım, al beni sevecenliğine Ben gülüm, dallarına aşıla beni Çocuğum ben, göğsünde büyüt, Umudum ben, düşüncende geliştir. Acıyım, gerçeği ararsan bende, İnancım, coşkuyu yaşarsan bende..

Bilinmez biçimler çiziyorHavada sesi.Kimi çiçeğe durdu,Güzellendi kimisi. Çağları emziren toprakÇöllenirken acıdankimi kurudu kaldı.Ölümü yendi kimisi.

Dudakları ilk ışığı gibiydi aşkınLavanta kokulu odaların eşiğindeKadınlığı gözlerine yansıyanŞarkılar söylesin, giysilerini çıkarsınOynasın kendini, nesi varsa elinde. Gülüşü ilkçağdan, soluğu AkdenizdenBilinen nisanların bilinmeyen yangınıNeleri ateşliyor yaşamının gülündeAsmada üzüm, üzümde rengin tadı,Doğayı göğüslerinde saklıyor Carmen.

/1927 yılında İstanbul'da doğdu. 15 Aralık 2004'te, 77 yaşında veda etti yaşama. İzmir Karşıyaka Lisesi'nde okurken Türk Ceza Yasası'nın 142. maddesine aykırı eylemde bulunduğu savıyla birkaç ay tutuklu kaldığı için okuldan çıkarıldı. İzmir Belediyesi'nde daktiloluk, İstanbul'da bir bankada depo ve muhasebe memurluğu yaptı. 1953 yılında…

Doğumu Antalya'dan getirdim, Yenikapı'nın bilmediğim bir evinden.. Binbaşım yeni gelmişim cepheden, Anam en güzel yaşında. Çocukluğu Topkapı'dan getirdim, Tarhana çorbası kokar. Bir gecesini görsem yetimliğin aynasında Anıları durdurmak gelir içimden. İlk gençliği İzmir'den getirdim, Özgürlük sözcüğü yetmez anlatmaya… Nasıl sığmış avuçlarıma koca dünya, Kitabın biri…

Nicedir soluğum rüzgarlanıyor Delinmiş yelkenleri. Siz bana bakıyorsunuz, Bırakıp ölenleri.

Denizler sorarsa En mavi kaygılarını açarak önümüzde 'Nerde benim esinlerim, Nerde sen? ' Güzelle bakalım kendini. Coşkusu sularında rüzgarlanan Irmaklar sorarsa 'Nerde benim yarışlarım, Nerde sen? ' Sürükle bakalım kendini. Çocuklar sorarsa Yaşamları yüreğimizde dokunan 'Nerde benim sorularım, Nerde sen? ' Bütünle bakalım kendini. Ölüler…

Yaşam gölgesidir sabrımdaki gerçeğinYorgun damarlarımı sevindiren.Düğümlerin gizini çözmeye geldim,Cinnet orduları geçti bahçemden. Yaşasam, bende kalan doğanın görkeminiÇiçeklerle koklaşsam, kuşlarla söyleşsem.Esinlerin dalgasına bıraksam kendimi,Sarhoşluğun bordasına vurdukça evren.

Anımsama yeter mi Bilirsin sen.. Kalan kaldı arkamızda Bir defa geçilen yollar gibi Unuttuğumuz günler Nerde şimdi, Nerdesin sen. Beklemekse bekledindi Eksile azala… Yürümekse yürüdün, İyi kötü zamanlar gördün Saatler durmadı, Trenler bastı gitti Burdasın sen.