Sen aziz şehrim,Uykusuz yaşadığımı bilmelisin.Bütün işçilerinSaçak altında uyuduğu bir saatte,Ben mızıka çalarak geçiyorum sokaktan.Sen aziz şehrim,Ellerim gözlerim kadar benimsin. Ve aziz şehrim,Şu anda seni terk etmem içinHer şey tamam.Gemi hazır, yelken fora.Fakat neden,Ölülerim bırakmıyor yakamdan.
Kategori: Rüştü Onur Şiirleri
Nedamet * Rüştü Onur
Tanrım açamadık içimiziArık buluşmamız mahşere kaldı. Ne yelken ne gemi var limandaKaçmak bir uzun sefere kaldı. Mercan bir sahildeymiş gemilerBulmak kasvetli günlere kaldı
Nasip * Rüştü Onur
Nasibin dalda çocukUzan uzan dallaraNasibin yolda çocukDüş düş yollara Nasibim sensin çocukSeni yağmur gibiBulut gibiGönderen sağ olsun bana
Denize Serenad * Rüştü Onur
neyim varsasana bırakmalıyım denizsende geçmeli mevsimlerimsende çiçek açmalı ağaçlarım sende yaşamalıyım denizasi ve hürsende ölmeliyimbulutlara bakarak
Yalnızlık * Rüştü Onur
Ne varsa içimdeAşktan gayri attımNe varsa dışımdaŞapkadan potinden gayriSattım.Ne varsa odamdaYatak yorgandan gayriÜstünde yattım…Ve bir kuşluk vaktiİnsan ayağı değmemişBir yola saptım.Canım insanlarVe canım apartmanlariyle şehirGeride, benden geride.Artık ben,Ne dost başıNe düşman ayağı düşünebilirim.
Hülasa * Rüştü Onur
Ben ölsem be anacığım Nem var ki sana kalacak Ceketimi kasap alacak, Pardösömü bakkal Borcuma mahsuben… Ya aşklarım Ya şiirlerim ne olacak Ya sen ele güne karşı Nasıl bakacaksın insan yüzüne Hülasa anacığım Ne ambarda darım Ne evde karım var. Çıplak doğurdun beni Çıplak gideceğim
Şair Leyla Sokağı * Rüştü Onur
Payıma düşen toprak parçası Senin de payına düşer Ayrılık gayrılık yok Ölüm nefesinde nasıl olsa Amma henüz vakit erken Daha gün Karşı apartmanın balkonunda Dur bakalım hele Ben salata satayım Şair Leyla Sokağı'nda Sen gene koş Bez fabrikasındaki Tezgahının başına Ölüm içimde Ölüm dışımda Ölüm…
* Rüştü Onur Yaşam Öyküsü
1920 yılında Devrek (Zonguldak)' te doğdu, 2 Aralık 1942 tarihinde İstanbul'da öldü. Tüberküloz hastasıydı. Bir süre memurluk yaptı. Kendine özgü sesi ve tekniği olan şiirleri içten, sevgi dolu, Garip şiiri tadındaydı.
Memnuniyet * Rüştü Onur
Benden zarar gelmezKovanındaki arıyaYuvasındaki kuşa;Ben kendi halimde yaşarımŞapkamın altında.Sebepsiz gülüşüm caddelerdeMemnuniyetimden;Ve bu çılgınlık delicesineİçimden geliyor.Dilsiz değilim susamamÖyle ölüler gibiBu güzel dünyanın ortasında (Yeni Zonguldak, sayı 34, 23.09.1942)
İtiraf * Rüştü Onur
ISize açabilmeliydim içimiGeceler yalnız sizeVe yüzüm kızarmadanÇocukluğumun küçük aşklarınıAnlatabilmeliydimGeceler yalnız size. IIBenim de aşklarım olduVe alabildiğine günahlarım.Halbuki bigünah olmak istedimBütün ömrümce. IIIAnam,Ben topaç çevirirken sokakta,Benim güzel oğlum,Paşa olacak derdi…Halbuki ben hâlâTopaç çeviriyorum sokakta.