Sevdiğimin giysisi deniz feneri maviöpüyorum yalımını yüzününışınların gizli bir sevinçle uyuduğu. Seviyorum, hıçkırıyorum. Dipdiriyimve senin yüreğin bu Sabah Yıldızıkızaran, o yengi saatindesavaşı başlamadan burçların. Yellerle yaralananyelkene dönsün etim,senden uzakta. Çeviri : Cevat ÇAPAN

Kambur yürüyen gökyüzü soluk soluğa kalıyor çabucak;Arabulucu, duyulmadı;Onu mavi üstüne mavi, siyah üstüne altın rengi boyuyorum.Bu gök bir ilkokullu çantası,Dutların lekelediği. Çeviri: Aytekin KARAÇOBAN

Bıçaktan fışkıran meyve,Tadı yankı olan güzellik,Kerpeten ağızlı tansökümü,Dağıtılmak istenen sevgililer,Önlük takınmış kadın,Surları tırmalayan tırnak,Arazi olun! Arazi olun! Çeviri: Aytekin KARAÇOBAN

Çılgındın sen. Ne de uzaklarda kaldı şimdi! Öldün, bir parmağın ağzının önünde,Soylu bir devinimde,Sevgi gösterisine bir son vermek için;Yeşil bir paylaşımın soğuk güneşinde. Öylesine güzeldin ki hiç kimse ayırdına varamadı ölümünün.Sonra, gece olmuştu, benimle yola çıktın. Güvensizlik tanımayan çıplaklıkYüreğinin çürüttüğü göğüsler. Bu rasgele dünyada rahatçaSeni…

Kasırga buduyor ağaçları.Uyuyorum, ben, sevecen gözlü şimşek.Titrediğim büyük rüzgarı bırakınBirleşsin çoğaldığım toprakla. Esintisi bileyliyor gözcülük nöbetimi.Nasıl da alt üst tuzağınKirli katmanlı kaynağın çukuru! Kendini yüreğin onayladığı bir ateş gibi gösterenVe havanın pençelerinde çınlattığıBir anahtar yuvam olacak. Çeviri: Aytekin KARAÇOBAN

Gecesin sen, lâmbasın;Bu baca görmen için,Bu döşek dinlenmen için,İçmen için bu su;Işığındır can veren insanlara,Duvarlar bu insanlar için,Ey Mariée,Ey tutsak kadın! Çeviri : Asım BEZİRCİ

Sen bağırdığında dünya susar: kendi dünyanla uzaklaşır. Her zaman alamadığından daha fazlasını ver. Ve unut. Böyledir kutsalyol. Dikeni çiçeğe çeviren, şimşeği köreltir. Şimşeğin bir tek evi vardır, birçok patikası. Ev yükselir, patikalarkırıntısız. Küçük yağmur yaprakları sevindirir ve geçip gider kendiniadlandırmadan. Yılanların mahkum ettiği köpekler olabilir…

Kaz! diye buyuruyordu sap bileziği.Kana! diye yineliyordu bıçak.Ve sökülüyordu belleğim,Eziliyordu karmaşam. Beni önce sevenler,Sonra nefret edenler, sonra unutanlarYeniden üstüme titriyorlardı.Kimi ağlıyordu, kimi seviniyordu. Bacım soğuk, kış otu,Yürürken senin büyüdüğünü gördümDüşmanlarımdan daha yükseğe,Anılarımdan daha yeşil. Çeviri: Aytekin KARAÇOBAN

Iİmgelem yetisi, arzunun sihirli ve yıkıcı güçlerinden yararlanarak, eksik kalmışbirçok kişiyi, tümüyle doyurucu bir varlık biçiminde geri gelmelerini elde etmekiçin gerçeklikten dışarı atmaktan ibarettir. IIIŞair, ayrım gözetmeden bozgunu zafere, zaferi bozguna çevirir, O, yalnızcagöğün şiir kitabı üstüne titreyen doğumöncesi imparator. VGüvensizliğin sihirbazı şairin kendine edindiği…

Var olan evcil domuzlarınıza boyun eğin siz. Var olmayan tanrılarımınyolundan gideceğim ben. İnsan kalacağız biz bağışlanmazlık pahasına. Çeviri : Tahsin SARAÇ

Gece, yolunu yarılamıştı. Göklerin yığını, o anda tümüyle sığacaktıbakışıma. Seni gördüm, ilk ve tek, yıkılmış kürelerdeki tanrısal dişi.Sonsuzluk giysini yırttım, toprağıma getirdim seni, çırılçıplak. Çürü-müş yaprakların devingen tortusu her yanımızı sardı. Uçuyoruz, diyor hizmetçilerin, acımasız uzayda, – kızılborazanımın türküsü eşliğinde. Çeviri: Samih Rifat

Fransız şair René Char 14 Haziran 1907'de L'Îsle-en-Sorgue'da doğdu, 19 Şubat 1988'de Paris'te öldü. Avignon Lisesi ve d'Aix-en-Provence Üniversitesi'nde öğrenim gördü.İkinci Dünya Savaşı'nda Nazi işgaline karşı Direniş Hareketi'nde görev alarak Provence bölgesinde 'Yüzbaşı Alexander' takma adıyla bir taşra çetesinin komutanlığını yaptı. Savaştan sonra doğduğu yer…

Girdi şafak ülkesine sarı asma kuşu.Dürdü türküsü geceyi.Bitti artık her şey. Çeviri : İlhan BERK