Kurşunî yapraklar altında çıktı yukarlara kurşunî hep ve zeytinliklere karışırcasına; toza belenmiş alnını gömdü sonra kızgın elinin tozluluğuna. Hepsinden sonra bu. İşte buydu sonu. Gözlerim körleşirken gitmeliyim ben; neden istiyorsun bunu, var olduğunu neden söyliyeyim, seni artık bulamazken. Artık bulamıyorum seni bende, hayır. Başkalarında da….

Açık alanlar ortasında bir bayrak gibiyim.Sezenim gelişini rüzgârın, savrulmalıyım döne döne,Dünyanın derinliklerinde uykularındayken her şey:Kapılar usulca kapanıyorken, bacalar ölüm sessizliğinde,Henüz titreşmeden pencereler, toz bulutu ağırca döneniyorken daha. Tanırım fırtınayı hemen, çalkanırım denizlerce,Dört bir yana yayar kendimi, dökülürüm içime,Fırlarım kendimden bir başımaO büyük fırtınada. Çeviri: M….

(Jardin des Plantes'da, Paris) Gözleri parmaklıkların geçişindenÖyle yorgun bakmaya dermansız;Sanki binlerce parmaklık demirden,Ve arkasında yitik dünya apansız. Vakur salınır zarif zorlu adımlar,En dar alanda dolanıp duran,Ortada sanki bir güç dansı var;Vurgun yemiş bir irade, doğadan Bazen kalkar perde göz bebeğindenYavaşça – derken bir resim dalar…

Tez elden değişse de dünyamız,Bulutlar gibi,Her olgunlaşanDüşer en eskinin kucağına. Bu dur durak bilmez değişmede,Daha öteye daha özgüre,Süregider eski şarkın,Tanrı'nın çalgısı ile. Bilinmedi çekilenler,Kavranılmadı sevgiler,Ölümün bizden alıp götürdüklerindenArta kalan yalnızca şarkısıdır. Çeviri: Oğuz Yaşar A.

Tanrım, tam zamanı. Ne görkemliydi yaz.Düşsün günışığına gölgenve rüzgâr okşasın çayırları. Yetişsin buyruğunla güz meyveleri de;eriştir erginliğe, bağışla,birkaç sıcak gün daha; ve son tadıakışsın keskin şaraba. Yuva kurmaz artık, yurtsuz olan.Yalnızdır, yalnız kalır uzun zaman:uykusu kaçar, okur, sarılır mektuplara ve yenidendolaşır durmadan tedirgindökülürken yapraklar yollara….

Şimdi dünyada nerede biri ağlıyorsaSebepsiz, dünyada, ağlıyorsaBana ağlıyor.Şimdi gecede nerede biri gülüyorsaSebepsiz, gecede, gülüyorsaBana gülüyor.Şimdi dünyada nerede biri yürüyorsaSebepsiz, dünyada, yürüyorsaBana gidiyor.Şimdi dünyada nerede biri ölüyorsaSebepsiz, dünyada, ölüyorsaBana bakıyor. Çeviri : Behçet NECATİGİL

Yalnızlık bir yağmura benzer,Yükselir akşamlara denizlerdenUzak, ıssız ovalardan eser,Ağar gider göklere, her zaman göklerdedirVe kentin üstüne göklerden düşer. Erselik saatlerde yağar yereYüzlerini sabaha döndürünce sokaklar,Umduğunu bulamamış, üzgün yaslıAyrılınca birbirinden gövdeler;Ve insanlar karşılıklı nefretler içindeYatarken aynı yatakta yan yana: Akar, akar yalnızlık ırmaklarca.

Her şey büyüyüp güçlenecek yine bir gün:sular dalga dalga hep, karalar düzgün,ağaçlar kocaman, duvarlar küçücüktür;vadilerdeyse güçlü, çok yönlü, görürsünbir çobanlar ve çiftçiler soyu büyür. Yok artık kiliseler, Tanrı'yı kuşatankaçkın kuşatır gibi, sonra çığlıklar atanbir tutsak ve yaralı hayvanmış gibi Tanrı-artık bütün evler açıktır her geleneve…

Avusturya asıllı Alman şair Rainer Maria Rilke, 4 Aralık 1875'te Avusturya Macaristan İmparatorluğu döneminde Prag'da doğdu, 29 Aralık 1926'da İsviçre'de Valmont'ta öldü. Asıl adı René Maria Rilke'dir. Şiirleri kadar çağdaş Alman romanının öncüsü sayılan Malte Laurids Brigge'nin Notları adlı özgün özyaşamöyküsel düzyazı yapıtıyla ünlüdür.Prag'ta Piarist…