Yalnızlık Arayışı * Orhan Alkaya

gözümde büyüyen bir hayata büyüdümyaş aldım, üstlendim. korkarım eskisihayallah! eskisi kadar atik değilimkimbilir, düzyazı eskimesindeyimrıh'ı fazla kaçmış birçok el yazmasıkadar müeddep, mürekkebi terlemiş kalemkadar sağlam bir hazneyim; ben neyim? gözümde büyütmediğim her şey büyüttü beniaklandım üstelik, vicdanımla nam saldımolmayacaklar buydu işte tanrım! istikrartakrir ile taçlandı,…

HÂl Hatır * Orhan Alkaya

çoktur arayıp sormamıştım, yakınımdı halbukiilk bisikletime, arkadan ikisi küçük dört tekerlievvela binen oydu, yekinsem de ardındanmuare ilk misketimi yeşilırmağa iten de o ittibabam öpmüş olmalı beni yanağından ilk günsüt memelerini sevgilim annem ilkin ilkin ona verdi ıskalamıştım halini hatırını, allahtan yakınımdıgönlü çektiğiyle yatıp, anca kalkardı…

Tuz Günleri * Orhan Alkaya

bize yapılanları gördüm , hepsinibin ejder kuvvetinde kötüydülerbir kuşak yok edilirse belki, çok yılınöcünü alacaklardı; kimbilir haklıydılarhepsini gördüm; dağılan beyinlerucuz bir klişe kadar hakikiydidağılan hayatlar tevazu ile romansızaşklar hep yarına ertelenmiş ve gizlisırtlanlar ısrarlı sır taciriydiannem de korkuyordu onlardankimdi onlar çün hazır ve nazıronlar içimizde…

Orhan Alkaya Yaşam Öyküsü

ORHAN ALKAYA (1958-….) İstanbul?da doğdu. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ve Marmara Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu?nda eğitim gördü. İstanbul Şehir Tiyatrosu?nda oyunculuk yaptı. 12 Eylül döneminde 1402 sayılı yasa ile işine son verildi. Günlük gazetelerde ve dergilerde değişik sanat disiplinleri üzerine eleştiri yazıları, siyasi makaleler,…

Gündüz Körlüğü * Orhan Alkaya

yatışmak için sığındım bütün dikenler gülkaranlık dişleri gıcırtılı arka sokaklariki sene mektep tatili oluyordövüşmek için yöneldiğim o meçhul silüetlerde görüyorumumulmaz aşkın Daphne?siniyirmi dokuz yaşındayım gene, şairim, sakallarım bitkineksik yaşanmış kağıtları yırtmak için açtığım çekmecedeah geri gelse yıllarımı buluyorum, henüz yaşanmamışcebime sığmayan bir şişeden fışkırıyor Köhne…

Yenilmişler için İkinci Parça * Orhan Alkaya

peki beni kim intihar ettikim tedavülden kaldırdı böyle erkeninlerken görülmem hoşlarına gitmedi mibir içevurum fazla mı geldi bu sığlıktanasıl da dijital şimdi yakınlıklarparlak kanatlarıyla gökyüzüne kaybolurken ankakimse tanrıyım demesin, hepimiz sarhoş kaldıkvaredene duyulan hasret gibi yoksul andanerde şimdi Burgonya Beyleri, Kara Şövalyegölgeye dokunanlar nerdeböyle erken…

Zan * Orhan Alkaya

sanki yanılmışım, yanlış sözler büyütüpbir çoban Paris; hep seçemez gibiydimaşktım sanırken -ki uğultuydum belki- kimsa'rilere bürünmüş kaygan kadın iklimindeçıkmazdım Kureyş'ten san! kilit incinirdisu açılır, yürütürüm sandım yolsuzlarıkaraları, mülksüzleri; gösteren kimin gözleriydigören hangimiz; ben mi, ben mi? unutulur: gibiler eksiltir sözleri; sanki bilinir de: zankirletecek mufassal…