LOUIS ARAGON (3 Ekim 1897, Paris – 24 Aralık 1982, Paris) Siyasal eylemci ve komünizm yanlısı şair, romancı ve deneme yazarı. “Bugünkü Fransız ozanlarının en önemlilerinden biri diye biliniyor. Önceleri, Dada akımının öncüleri arasında sayılıyordu, sonradan Bréton, Eluard, Soupaux ile birlikte bu yüzyılın en önemli…

İnsan dilediği gibi yaşar ömrünceTutsaklığa merhem düşleri vardırDemleri dönme dolapları hep gönlünceKimi zaman kof sanıların oyuncağıdırGölgesiyle yarışır ufuk boyuncaKoştuğu saçağını ateş sarmış bir barınağadırVarıp ışır bir şarap kadehinin şavkıncaŞiir de akıl da zaten bir yağlı çırağdır. Küflü sarığın firavunu çil kasketDamda gezer kül kedisinin azrailiAma…

Pazar da olsa pazartesi de Aksamda ya da sabah geceyarısı öğle İster cennette ister cehennemde Aşk benziyor birbirine Dün'dü bunu sana söylediğimde bir yastıkta olacağız seninle.. Evet bu dün'dü bu ise yarın Yolum olarak bir tek sen varsın Kalbimi verdim avuçlarında kalsın Ne güzel yol…

Ne kadar ufuk değişsekte Yürekte ahenksizlik kalan Kişiler kişiler kişiler Bütün bu saçmalıklar içinde Sadece dekoru bize kalan O alıp hep eve getirirdi Aptal ve yobaz olanları Okurdum tembelce uzaklaşmayı Mevsimden kaçan bir gün gibi Sadece dekoru bize kalan Ne kadar balık değişsekte Bütün sulardır…

Bir çocuk fırlattı kendi ruhunu Bir kar'ın kar'ının da içine ve bilmiyordu daha kapatmasını gözkapaklarını Bir çift Yani diyor bir kadınla erkek işte bir defasına bir defasına bütün yol boyunca İkisinin oluşturduğu bir çift bir defasında soğuk ve sıcak Oysa tam da yapacaktı oysa tam…

Büyük kayalar bana dedi ki aramıza geliyorsun ama Seni saran bu yürek yok mu hiç yeryüzünde Başımı salladım ve öldü diye yanıtladım Dilsiz koca kayalar diz çöktüler önümde.

İnanmıyorlar bana inanmak istemiyorlar Boşuna yazıyorum dilim dişim tırnağımla kanımla kemanlarımla Boşuna yazıyorum uyaklarımla Gecede dalların eski dilini bilmeyen biri gibiyim Asılmış suların üstünde Konuşmak kara dilin erkeğin ve kadının Birbirine tutuşmuş iki ele yabancı biri gibi konuşmak Konuşmak mutluluğun çılgını gibi Öpücüklere benzemeyen sözcükler…

Ramak kalmıştı Gelmesine ölümün Bir an bile değil Çıplak bir el Belirdi birdenbire Gelip tuttu elimi Günlere haftalara Yitik renklerini Kimdi bu geri veren İnsansal evrenin O bitimsiz yazına Gerçekliğini geri veren kimdi Ben ki ne olduğunu Bilmediğim bir öfkeyle Boğulurdum sürekli Hayatıma büyük bir…

Bir kar altında birinde bir çocuk fırlatıp attı ruhunu ama bilmiyordu kapatıyor gözlerinin kapaklarını Bir çift bir kadın ve bir erkek yani birinde birinde yol boyunca yol boyunca ikili bir çift ikiden Soğuk ve sıcak birinde Tam sırasıydı Ve oldu Şarkı söylüyordu yassı çörek yiyor…

Mayıs'ta ölmüş dostlar için Sadece ama sadece onlar için İncelik olmalı kafiyelerimde Gözyaşlarım gibi silahların üstünde Ve tüm yaşayanlara Değişse de rüzgarla Ölüler adına orda bilensin dursun O beyaz silahı pişmanlık duygusunun Evli sözcükler yara almış sözcükler Suçun basbas bağırdığı kafiyeler Dibinde çıkararak acı bir…

Bu mevsim insanlar Taş gözlü korku ayaklılar Gözbebeklerindeki rüyalar Kafeste vahşi hayvanlar Manzaranın tozu Ateş ve demir Günün büyük oyunu Eski talanlara direnir Kuruntusuz ormanda Gidiyor kurtlar kadife adımlarla Her günün vebasıdır Güneşin canavarlığında Ayıp ve zafer arasında tutku Ve inkarcılık arasında umut Adaletin terazisi…

Yalnız insan merdivendir Hiçbir yere ulaşmayan Sürülür yabancı diye Dayandığı kapılardan Yalnız insan deli rüzgar Ne zevk alır ne haz verir Dokunduğu küldür uçar Sunduğu tozdur silinir Yalnız insan yok ki yüzü Yağmur çarpan bir camekan Ve gözünden sızan yaşlar Bir parçadır manzaradan Yalnız insan…

Şarkı söylüyorum zaman geçsin diye Ömrümün şu son günlerinde Don nehri üstünde bir resim gibi Memnun edişimiz yüreğimizi Taşlar atarken gölcük üstünde Şarkı söylüyorum zaman geçsin diye Harikalar gününü yaşadım Siz ve ben hatırlayalım Ve yılların duvarlarını aştım Mucize yüklü kulaklarım Değil ki devran eskisi…

Sen ey o çiçekler ey o değişmeler ayı Bulutsuz geçen mayıs bıçaklanmış haziran Bir daha artık ne o gülleri ne o leylakları Bir daha o ilk yazı unutamam hiçbir zaman O korkunç kuruntuyu unutamam bir daha Alayı çığlığı kalabalığı güneşi Aşk arabalarını Belçika hediyelerini Havayı…

Şöyle yazılmıştı aşk üzerine Yangın halinde yasak çıkış kapısı Gökyüzüne de şunlar yazılmıstı Yanılıyorsunuz buradan gidilmez Ve geceye de şunlar yazılmıştı. Gecenin üzerine hiçbir şey yazılmamıştı.

Zaman-gülü’nü bilir misinizVar mı ay-gülü’nü tanıyan içinizdeBirbirinden ayırt edemezsinizO gölün aynasında bir tanesiYansıdığı vakit ötekisine Acı gülü tanıyan var mı aranızdaOluşmuş tuzdan ve inkârdanEbemkuşağı gibi yağmurdan sonraGel-git süresince her anDenizin üstünde açan Gülü fikrin gülü ruhunDemet demet pazarlarda satılanGülü do-re-mi’nin ve oyununBir gül yasak aşklardanVe…

İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an Mutlu aşk yoktur Hayatı bu, silahsız…

Sana büyük bir sır söyleyeceğim. Zaman sensin Zaman kadındır. İster ki Hep okşansın diz çökülsün hep Dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına Bir taranmış Bir upuzun saç gibi zaman Soluğun buğulandırıp sildiği ayna gibi Zaman sensin uyuyan sen şafakta ben uykusuz seni beklerken Sensin gırtlağıma…

Öyle derin ki gözlerin içmeye eğildim deBütün güneşleri pırıl pırıl orada gördümorada bütün ümitsizlikleri bekleyen ölümÖyle derin ki her şeyi unuttum içlerinde Uçsuz bir denizdir bulanır kuş gölgelerindeSonra birden güneş çıkar o bulanıklık geçerYaz meleklerin eteklerinden bulutlar biçerGöklerin en mavisi buğdaylar üzerinde Karanlık bulutları boşuna…

bırakıp gittin beni bütün kapılarda bütün çöllerde tek başıma kodun şafakta arayıp öğle vakti yitirdiğim vardığım hiç bir yerde değildin sensiz bir odanın sahrasını nasıl anlatsam hiçbir şeyin seni andırmadığı bir pazar kalabalığını denizde dalgakırandan da boşluğunu bir günün seslenip de senden cevap alamadığım sessizliği…