Anımsa, beden, ne denli sevilmiş olduğunu değil yalnızca,o uzanmış olduğun yatakları değil yalnızca,ama o arzuları da anımsa: Gözlerdesenin için sakınmadan parıldayanlarıve senin içinde titreşen arzularıve bir engel yüzünden gerçekleşmemiş olanları.Şimdi her şeyin geçmişte kaldığı şu andakendini vermiş gibisin neredeyse bu arzulara–nasıl parıldarlardı, anımsa, o sana…

Öyle çok baktım ki güzelliğeonunla dopdolu hayalim. Gövdenin hatları. Kırmızı dudaklar. Hazla dolu kollar bacaklar.Sanki Yunan yontularından alınmış saçlar,her zaman güzel, taranmamış olsalar da,hafifçe düşüvermiş solgun alınlara.Aşkın yüzleri, tam şiiriministediği gibi? gençliğimin gecelerinde,gizlice buluştuğum gecelerinde? (Çev: Erdal Alova)

Berduşlara döndüm, meteliksiz kaldım,Antakya denen bu körolası batakhanePerişan etti beni. Yine de delikanlılığına delikanlıyım,Daniskasını hatmetmişim Elenika?nın,Kaç kereler devretmişim Aristo?yu, Eflatun?u,Hangi şairden, hangi hatipten, hangi mevzudanSöz açarsan aç, ıcığına cıcığına arifim. Eh zanaat-ı askeriyeden de pek habersiz sayılmam,Düşüp kalkmışlığım var bir alay albay miralayla;Umur-u devletten de…

Neyi bekliyoruz böyle toplanmış pazar yerine? Bugün barbarlar geliyormuş buraya. Neden hiç kıpırtı yok senatoda?Senatörler neden yasa yapmadan oturuyorlar? Çünkü barbarlar geliyormuş bugün. Senatörler neden yasa yapsınlar? Barbarlar geldi mi bir kez, yasaları onlar yapacaklar. Neden öyle erken kalkmış imparatorumuz,şehrin en büyük kapısında neden kurulmuş…

Yılların, azgınlıklarınınyıprattığı,belini büktüğü yaşlı bir adam, bitkinağır ağır yürüyor darsokakta.Ama evine girer girmez, gizlemek içinyaşının o acılı halini,düşünüyoriçinde hala sönmeyen gençlik ateşini Şimdi onun şiirleriniokuyor delikanlılar.Onların gözlerinde canlanıyor onun düşleri.Onunhayal ettiği güzellikte ürperiyorsağlıklı, şevket düşkünü beyinleri, güzel biçimli, dipdiri bedenleri.

Birdenbire duyarsan geceyarısıgörünmeyen bir alayın geçtiğinieşsiz ezgilerle, seslerle-artık boyun eğen yazgına başarısızyapıtlarına, tasarladığın işlerehepsi aldanışlarla biten-ağlamayasın boş yere.Çoktan hazırmış gibi bir yiğit gibihoşçakal de ona, giden İskenderiye'ye.Hele kendini aldatmayasın demeyesin:bu bir düştü, kulaklarım iyi duymadı;böyle boş umutlara eğilmeyesin.Çoktan hazırmış gibi bir yiğit gibiböyle bir kente…

Düşünmeden, acımadan, utanmadanyüksek kaleler kurmuşlar dört yanıma. Umutsuzluk içinde böyle hepbir şey düşünmez oldum alınyazımdan başka. Dışarıda görülecek bir sürü işim vardıben nasıl sezmedim kaleler kuruldu da. Ses seda işitmedim çalışan işçilerdenhabersiz kapadılar beni dünyanın dışına.

“Başka diyarlara, başka denizlere giderim, dedin.Bundan daha iyi bir kent vardır bir yerde nasıl olsa.Sanki bir hükümle yazgılanmış bir çabam;ve yüreğim sanki bir ceset gibi gömülmüş oraya.Daha ne kadar çürüyüp yıkılacak böyle aklım?Nereye çevirsem gözlerimi, nereye baksam buradagördüğüm kara yıkıntılarıdır hayatımın yalnızca yıllar yılı yıktığım…

Yunan şiir geleneğinin dışında kendine özgü bir şiir yaratan Yunanlı şair Konstantinos Kavafis 17 Nisan 1863'te İskenderiye'de doğdu, 29 Nisan 1933'te yine aynı kentte öldü. Tam adı Konstantinos Pétrou Kaváfis'tir. İstanbul'dan İskenderiye'ye göç eden bir Rum ailesinin dokuzuncu çocuğudur. Kavafis çocukluğunda bir süre ailesiyle birlikte…

Aldırmadan, acımadan, utanmadankocaman, yüksek duvarlar ördüler dört yanıma.İşte oturuyorum şimdi umutsuz.Bu yazgı kemiriyor beynimi, başka şey yok aklımda;yapacak neler vardı dışarıda.Ah, duvarları örerken nasıl görmedim onları?Ne sesini duydum örücülerin, ne gürültüsünü.Çıt çıkarmadan kapamışlar bana dünya kapılarını.

Bütün yaptıklarımdan ve bütün söylediklerimden Kimse anlamaya çalışmasın kim oldugumu Bir engel vardi, bir engel, bütün eylemlerimi Ve baştan aşaği tutumumu degistiren Hep bir engel vardı tam konuşacağım sıra Susturuverirdi beni En göze çarpmamış davranışlarımdan En kapalı sözlerimden, yazdıklarımdan Yalnız onlardan anlaşılabilirim Ama belki de…

Bu anıyı anlatmak isterdim…ama nasıl solgun… hiç bir şey kalmamış gibi-çünkü uzaklarda gömülü,ilk gençliğim yıllarında. Yaseminden gerilmiş bir ten…o Ağustosgecesi? Ağustos muydu? – o gece…Yalnız gözleri hatırımda hayal meyal;gözleri, sanırımmaviydi…Evet, evet mavi, gökyakut mavisi.