1 Temmuz 1964'de Ankara'da doğdu. Kent kent dolaştı, kendini ait hissedecek kadar kalmadı hiçbir kentte. Belki bu nedenle bir öksüzlük duygusu taşıdı hep yedeğinde… 1994'den bu yana İzmir'de yaşıyor. Hep şiirle yaşasa da 2003 yılında yazmaya da başladı.Şiirleri Pencere, Şiir Ülkesi, ve Kum dergilerinde yayımlandı.

“Bütün tepelerin üstü sessizdir” Goethe O şehir, kabuk tutmayan yaraSerumlar yetmedi damardan sokaklaraGidemem oraya artık gidememİlkin veresiye ardından peşinÖnce azar azar sonra yüklüceİlçe aldım il ödedim Herkes gitti dağına ben gitmedimDuydum ama görmedim yüksekliğiniSularıyla meşhurmuş, ben boğulurkenDuyumsadım buzlu olduğunuTepe aldım dağ ödedim Şehir ve kin…

Gitmediğin hiçbir uzak kalmasınYakınlarda kaybolma ihtimalin yüksekSilerek ayak izlerini kendi içimdeAyaklarım üzerinde doğrulmam gerek Doldurarak delik ceplerine kederiYoksanmış umutların yolculuk vaktiHatmi karşı kıyıda, kokusuna küs nergisOysa dün yaprakları şeker pembeydi Bir kenara yazılıp formüle dönüşse deİlle de unutulur bir kaç önemli ayrıntıİçindeki dipnotlar yalnızlığa teğelliBaştan…

Birbirine açılan sokaklarda rastlardımKapılardan benden önce girerdi yalnızlığım Bir etkinlik afişinde konuklar listesindeSesini hiç duymadan yıllarca konuştuğum Henüz karşılaşmadık resimdeki gözlerleSürprizler hayata dahil deneyimlerse ekte Yılan kopan parçasını kolay unutmazTarih kimden utanarak atılır puslu güne Eldiven ellerden önce kendisini ısıtırKayık atarak üstünden bizi açılırdı denize…

Kim itecek bakalımBeni hangi bahaneHayata benzemeyenUğultular cebimde Zemine kilimPestil öncesi çarşafaKayısı serer gibi Yüreğimin askısında demirdenBir çift eldivenArttıkça uzaklaşıp yitti biri Öteki dirençle asılmakta Aydınlığa doğru gözleri Mahzun gömleği burada unutulmuş Dostun asılı durduğu koltukta Uçan halı uzak ihtimalDüşeceğim yakın boşlukta Süzülürken her kattan Balkonda…

“Herkesin dünyada bir kimsesi vardır, çamurun kimsesi yoktur” İlhan Berk Gözleriniz tehlikeli, ellerinizkızamık dökerken ortanca korkarım ki bulaşıcıkorkarım yayılacakcanıma hapsolan ağrınızterkedilmiş ve çıkmazsokaklara saplanacak ateşle uzar, buzla bilenirgecenin sakallarısabah hızla keseriçine kapanık caddelereuzayan sokakları toprağı sizden bir parçakaldırım kovuklarındauyur ve uyanır; çamur! G/izi sizde kalan…

Zamandır bizi büyüten gölgeVe yağmur, su baskınlarıTaşıran ovamızı Bir beden büyük sorularIslak mendil daha büyükGök yüzünden Yüzler ağustos kırığıCırcır böceği asfalt'ınÇevrildiği bütün diller PeşimizdeHep yenileceğimiz bir ordu Kara kaplamaktan usandı denizYırtıldı sularHüzündür bastığı her yer Bulut, as mendilimi de maviliğineDarağacına, rüzgârlı dizelereHüznü kurut!

Bu kadar sevilebildimBırakacak kadar sevebildim hepPeki neydi buna sebep? Dalda asılı duran kışkırtıcı elma mıIsırınca elmayla birlikte kızaran yüzüm mü yoksaYaprağından peçe taksam ne olurHayat beni tanıyan bahçıvansa? Ona gitmeyen otobüsün tek yolcusuyumMola yeri yalnızlıktaGüzün üzerindeki elbise sarıKamyon yüklerinde siyahSevinç yüklü sanduka Senelerce yol gidip…

Parçalandı kalkanım artık gökyüzüAlçalarak damlıyor ikindi artığıDün vardı bu gün yok yazılmış kaldırımlara Çocuk O! Adı Yağmur! Bilinse deKanamalı sokakları ustalıkla yıkayanBiri var, onu böyle sulu sepken çağıran Ben değil miyim geceye ateş böceği gibi acıkanKorkak çerçevede cesur resim kılığında oturanYağmur adlı sulu sepken çocuğu…

Aşkın uzunuymuş ihanetBoynuma dolanan gecikmiş takvimAkrep aşksa, ihanettir yelkovanZembereği bozar bu uzun mevsim Akrebin oturduğu saatti adaGül kokan vakitlere inanılır oradaDizeler yelkovana demet demet tutunurTik-tak'ların arkasında kırkıncı oda Gelirdi kırmızı iplikleri sökme zamanıVe kırmızı noktalı boşluklara sormanınİhaneti kaç geçiyor? Yanıltıcı yanıtlar aramıyorumTüm bildiğim; kuyuya inmişliğimMiş'li…

Görüşürüz. Yarısı sevinir yüzününkaçarak gider yarısı. Ayak izlerintutuşur, huysuz çağlayanlardaköpürür korku. Ülke yorulurmodaya uyar bir köy kahvesigıcırdayıp duran tahta sandalyezaman salıncak kurar, üzerindebıraktığım sıcaklık soğur. Gömülmeye kendinden başlar bir ölüdirilip ötekini sorar Su'ya vurduğunuz balta paslanırgüneş avluda, koşagelir ayışığıgece ki yalancısıdır gündüzünörtünür, bıraktığım ne varsa…