Bir zamanlar kasvetli bir geceyarısı, unutulmuş eski bilgilerinTuhaf ve antika ciltleri üzerine düşünüyordum,Yorgun ve sıkıntılı-Uyumak üzereydim, neredeyse başım düşüyordu ki,Bir tıkırtı geldi birden, sanki kibarcaOda kapımı çalan-çalan birisi gibi.'Odamın kapısını tıklatan' diye söylendim 'bir konuk-Başka bir şey değil, yalnızca bu.'Ah, iyice anımsıyorum ki o hazin…

Kötülük meleklerini konuk eden Karanlık ve ıpıssız bir yoldan Kara tahtından, GECE adlı HayalinYönettiği bu topraklara yeni geldim Dünyanın öteki ucundan geldim Karanlık bir ülkesinden kuzeyin -Uzamın, Zamanın dışında görkemle Uzanan yabanıl ve gizemli bir ülke- Dipsiz vadiler ve engin denizler, Uçurumlar, Titan ormanları, inler…

Yüzük parmağımda, Ve alnımda gelin çelengi; Muhteşem mücevherler ve satenşer Hepsi emrinde, Ve ben mutluyum şimdi. Ve Lordum ki beni çok sever; Ama andını ilk kez içtiğinde, Hissetim göğsümün kabardığını- Çünkü bir ölüm çanı gibi öttü sözler Ve ses onunkiymiş gibi geldi. Savaşta düşmüştü o…

Sabahleyin-öğlenleyin-akşam karanlığında- Benim ilahimi duyarsın, Maria. Kederde ve sevinçte, iyide ve kötüde, Tanrının anası benimle ol. Saatler pırıltıyla uçtuğunda, Ve tek bir bulur karartmadığında göğü, Aylak olmasın diye ruhum, Lütfun götürürdü onu sana ve seninkine; Şimdi, fırtınaları kaderin Geçmişimi ve günümü karartınca, Bırak ışısın geleceğim…

Helen, senin adın Eskinin Nicean yelkenlileri gibidir, benim için Usulca, kokulu denizin üzerinden O yol yorgunu gezgini taşır Kıyısına kendi memleketinin Gezmeyi özler yapayalnız denizlerin üstünde Yunanlı yüzün, sümbül saçların Senin havaların getirmişti beni eve Yunanistanın görkemine ve Roma yüceliğine. İşte, oradaki pırıltılı pencere nişinde…

Haziran bir gece yarısı Tenimde serin, gizemli ayışığı Altın kıyıları Nemli, baygın tütsüler yayan Dingin zirvelere Ezgiler eşliğinde akışan damlacıkları Usulca evrensel vadiye kanatlanan Ulaşılmaz, gizemli ayışığı… Eğiliyor biberiyeler mezarına, Zambaklar dalgalara Çürüyor suskun yıkıntılar Göğsüne sarıp gecenin sisini Çekiliyor sonsuz uykuya Lethe gibi, bak!…

Bu yaban dünyada bir köşe vardı. Gençliğimizin baharında gittiğim, Kara kayalarla sarılmış ve Yüksek çamların kuleleriyle çevrilmiş- Öylesine güzeldi ki yalnızlığı Vahşi bir gölün, onu daha az sevemzdim. Ama kara kefenini serdiğin gece üzerine Herşeye serdiğin gibi, Ve gizemli rüzgar Ahenkle mırıldanarak gittiğinde, O zaman-…

En mutlu gün en mutlu saat Kurumuş körelmiş yüreğimin bildiği, En büyük umutları gücün ve gururun Hissettiğim, geçip gitti. Güç mü dedim? Evet öyle düşünmüştüm Ama yazık! Çoktan yitip gitti hepsi Gençliğimin hayalleri- Ama boşver şimdi. Ya gurur, ne yapacağım senle şimdi Sakin ol ruhum!…

Herşeydin, aşkım, benim için Ruhumun istediği- Yeşil bir adacık, aşkım, denizde Bir sunak ve bir çeşme, Baştanbaşa masal meyveleri ve çiçekleriyle örülmüş, Ve, bu çiçeklerin hepsi benimdi. Ah, fazla parlak bir düş uzun sürmek için Ah, yalnızca kararmak için yükselen Yıldızlı umut. Gelecekten bir ses…

Zamanı say,tempo tut, Runik bir tempo olsun, Tintintin sesleri müzik gibi yükselsin Çanlardan,çanlardan,çanlardan, Çan…çan…çan… Çanların çınlayan sesini dinle… O cesur çanlar! Titreşimleri ne müşiş bir korku masalı anlatıyor! Ah, çanlar,çanlar! Korkuları nasıl bir masal anlatıyor…

Kuşanmış keyifle, Yiğit bir şövalye, Gün ışığında ve gölgede, Bir şarkı söyleyerek, Yol almıştı epeyce, Arayarak Eldorado'yu. Ama yaşlandı- Bu korkusuz şövalye Ve bir gölge düştü yüreğine Bulamayınca hiçbir yer Anımsatan Eldorado'yu. Ve en sonunda Gücü tükendiğinde, Rastladı bir gezgin gölgeye- 'Gölge' dedi, 'Nerede olabilir-…

Alnına konsun bu öpüş! Ve, şimdi senden ayrılırken, İtiraf edeyim ki- Günlerimi bir düş Sayarken yanılmıyorsun; Ama, umut gitmişse uzaklara Bir gece ya da bir gün Bir görüntüde ya da bir şeyde olmaksızın Fark eder mi bu yüzden? Bütün gördüğümüz ve göründüğümüz Yalnızca bir düş…

'Nadiren buluruz' der Solomon Don Dunce, 'En derin sonede yarım bir fikri. Bütün o gevşek dokulu nesneler arasından, birden görürüz Kolayca, bir Napoli bonesinin ardından gördüğümüz gibi- Döküntünün döküntüsü- Bir Lady onu nasıl giyebilir ki? Yine de çok ağırdır senin Petrark'çı kumaşından- Baykuş tüylü bir…

Aldırmıyorum, bu dünyada payımın -Dünyadan an bir hisseyle- Aşk yılları olmasına unutulan Bir dakikanın nefretinde. Ağlamıyorum terkedilmişler güzelim Benden mutludur diye Ama sen üzülüyorsun diye… Kaderime bir yolcu olan benim!.

Bahamalı martılar beni çağırdı, Bir ikinci bahar gecesi Yalan söyledim, Yırtık blucinli tayfalara, Seni sevmediğimi söyledim. Oysa rıhtımlar En sarkılı dalgalarla yıkanıyordu, Midye kabuklarında sakladım gözyaşlarımı; Hastaydım, Kırık kötümser bir öksürük yapışmıştı boğazıma Seni unutmak gerekiyordu… Bahamalı martılar beni çağırdı, Bir ikinci bahar gecesi, İskele…

Sevilmek mi?-öyleyse bırakma yüreğini Şimdiki yolundan ayrılmaya. Olduğun her şeyken şimdi, Olmadığın şey olma. Böylece kibarlığın, lütfun, Aşkın güzelliğin, sonsuz bir övgü konusu olacak yeryüzünde, ve aşk-basit bir görev.

Yaz ortasındaydıVe geceyarısı,Ve yıldızlar yörüngelerindeÖlgün ölgün pırıldarken,Daha parlak ışığındaKendisi göklerdeKöle gezegenlerin arasında,Işığı dalgalarda olan soğuk ayın.Soğuk tebessümüne dikmiştim gözlerimiFazlasıyla – fazlasıyla soğuktu benim içinDerken kaçak bir bulut,Geçti örtü niyetine,Ve ben sana döndüm,Mağrur akşam yıldızı.Senin ışığın daha değerlidir benim için.Çünkü yüreğime mutluluk verirGöklerdeki gururun geceleri,Ve daha…

Seneler,seneler evveldi;Bir deniz ülkesindeYaşayan bir kız vardı,bileceksinizİsmi Annabel Lee;Hiçbir şey düşünmezdi sevilmektenSevmekden başka beni. O çocuk ben çocuk,memleketimizO deniz ülkesiydi,Sevdalı değil karasevdalıydıkBen ve Annabel Lee;Göklerde uçan melekler bileKıskanırdı bizi. Bir gün işte bu yüzden göze geldi,O deniz ülkesinde,Üşüdü rüzgarından bir bulutunGüzelim Annabel Lee;Götürdüler el üstündeKoyup…

Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkinO acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan,Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden,Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan;“Bir ziyaretçidir” dedim, “oda kapısını çalan, Başka kim gelir bu zaman?” Ah, hatırlıyorum şimdi, bir Aralık gecesiydi,Örüyordu döşemeye hayalini kül ve duman,Işısın istedim şafak çaresini…

ABD'li şair ve öykücü Edgar Allan Poe 19 Ocak 1809'da Boston'da doğdu, 7 Ekim 1849'da Baltimore'da öldü. Gezici tiyatro oyuncusu bir ana babanın oğluydu. Babasıyla annesi, o çok küçükken arka arkaya ölünce, Richmond'lu zengin bir tütün tüccarı olan John Allan onu evlat edindi ve Edgar…