Yok başka hiçbir umarınEn granit kayanın en ortasındaBalta girmemiş karanlıklarında kıpırtısızYa ölmektir kurtuluşunYada şiir tutunmak O en gergin tele şöyle bir dokunSon tınıyla tel kopsunAyak sesleri duyulsun ölümünHer yanın her yönün çıkmazNereye baksan yokHiç bile herşey sayılır o bulunduğun yerdeKurtarırsa kurtarır ancakYine şiire tutunmak.

Bitki olacaksamÇayır çimen olayımAman baldıran değilYol altında kalacaksamGelin arabaları geçsin üstümdenÇelik paletler değilÜstümde çocuklar koşuşsunNe kaçan ne kovalayanAskerler değilKerpiç yapacaksanız beniOkullarda kullanınCezaevlerinde değilSoluğum tükenmez de kalırsaIslık öttürsünlerAman ha düdük değilKalem yapın beni kalemŞiirler yazan sevi üstüneÖlüm kararı değilÖlünce yaşamalıyım defne yapraklarındaSakın ola kiSilahlarla değil

Bütün anneler, annelerin en güzeli,Sen, en güzellerin güzeli.Onüçünde evlendin,Onbeşinde beni doğurdun,Yirmialtı yaşındaydın,Yaşamadan öldün.Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.Bir resmin bile yok bende,Fotoğraf çektirmek günahtı.Ne sinema seyrettin, ne tiyatro.Elektrik, havagazı, su, soba,Ve karyola bile yoktu evinde.Denize giremedin,Okuma yazma bilmedin.Güzel gözlerin,Kara peçenin arkasından baktı dünyaya.Yirmialtı yaşındaykenYaşamadan öldün…Anneler…

Kalabalıkta kalabalıkça yalnızlıkYalnızladıkça birbirimiziHaydi çoğalalımÇoğaltarak kendimiziBir canım çoğal da bin can olIsıt yaşlıların yalnızlıklarını ilinsin üşümüşlüğü bırakılmışlarınÇoğalın dudaklarım çoğalın sonsuzÖpün bütün ağlayan çocukları kimsesizÇoğal gözlerim çoğalGör bütün görmeyenlerde yapayalnızEllerime tutunun ellerime çoğalınOkşayın sevecenlikle çocuklarıHıçkırırlarken uykularında bile

Yüz metrede beni herkes geçerDörtyüz metrede pekçoklarıGeçer çoğu sekizyüz metredeAma ben bırakmam yarışı Beni bin metrede geçersinBen yine koşarımOnbin metrede öndesinKoşarım ben yineYirmi kilometrede geçersinHep koşmaktayım Otuz kilometredeKırk kilometrede de geçersinBen koşuyorum hâlâAma ellinciYada altmışıncı kilometredeSoluğun tükenip bir yerdeDayanamaz düşersin Bak koşuyorum hâlâÇünkü ben bir…

Uslanma hiç hep deli kalBüyüme sakın çocuk kalEs deli deli böyle kalSon harmanında sevdanınTüken toz toz savrula kalSuçüstü bulmalı ölümÖlürken de sevdalı kal …

Şimdiden duyuyorumHerşey birdenbire olacakŞuramda bir kılcal damarYada beynimde bir sinir ucu O anda biyerlere atılmış eski bir kemanınYalnızlıktan gerilmiş bir teli kopacakYada terkedilmiş bozuk bir piyanodanTek notalık si minörden bir ses çıkacak Karanlıkta ve yalnızken dinlemeliBu konser modası geçmiş adamınYaşamı boyunca sunmak isteyip deVeremediği ilk…

Mapus damı bana çok şey öğrettiAma en çok sabretmeyiYalnızken kalabalık olmayıKalabalıktayken de kendimle kalmayıVe sürekli kavga edipDurmadan kendimle barışmayıHiç göçünüp yüksünmedenİhanetlere katlanmayıBeş metrede beşbin metreyi yürümeyiVe duvarların darlığındaDünyaları dolaşmayıVe hepsinden de çokBütün yuvarlakları yüreğimde bileyip sivriltmeyiİnsan olmayı insan olmayı..

Demek yazamadanDemek okuyamadanDemek konuşamadanHem de ölmeden yaşanabilirmişAma sevmeden yaşanamıyor Üçgülüm Bir ölüyle bir canlıBir bedeni bölüştükSağ yanım ölmüşSol yanım capcanlı Demek yazamadanDemek okuyamadanDemek konuşamadanAma düşünebildiğim için seni yaşıyorumYaşayabildiğim için sevmiyorumSevdiğim için yaşıyorum Bir kolum bir elim bir bacağım ve dilim tutmuyorÖyle bir sevgi var ki…

Bilirsiniz sözümde hep durmuşumdur duracağımSevgilime sözverdim ben yirmi yıl yaşayacağımDüşmanlarım sevinmesin yirmi yıl sonra yok diyeBelli değil yirmi yıla ne zaman başlayacağım.

Yine yalnız değilim her zamanki gibiBu Uzakdoğu gecesinde yokluğunlayım Aramızda yirmibeşbin kilometreSen kıştasın ben yazdayımSen bir yarısında dünyanınBen öte yarısındayımYine de bırakmıyor ellerimi yokluğunDaha da bir gönlümcesinVarlığından bin kat güzelO yalımsal çıplaklığın yalaz yalazVe en gizlerden konuşurken ellerinİçimden gelmiyor mektup yazmak demedenSevişiyoruz yirmibeşbin kilometreden

Yanyana geldikçe daha uzakBirlikteyken daha kimsesizBir ağırı sızım sızım yeri belirsizO da yalnızBen de yalnızAcılar tütüyor bacamızdanGörünmeyen taş duvarlar örmüşüzDuvar olduk kendimize kendimizNe yana dönsekKendimize çarparız.

Güz sabahı buğusunda bir salkım üzüm mü avuçlarımdaki ne? Ayışığı yansıyor yüzüne. Ben böyle bulutsu yüzü, ben böyle ışıksı yüzü bir onyedi yaşındakinde gördüm, bir de şimdi düşümde.

Kitabımı sana adamak istedim Gözlerine baktım Gözlerin yok Öpmek istedim Yüzüne baktım Yüzün yok Tutmak istedim elini Elin yok Isıt sözlerimi yüreğe işleyen kulakların yok Anlat bana bişey anlat Dilin yok Haydi yanyana yanın yok Kitabımı sana adamak istedim Adın yok Güvercin getirdi şiirimi geriye…

Kendiliğimden şiir yazmadım Şiir yazdırttı kendini Hiçbir seviyi ben bırakmadım Seviler bıraktırttı kendini Kaçmadığıma bakmayın siz Döğüştümse namus deyip Hiçbir kavgayı ben çıkarmadım Kavgaya zorladılar beni Bu amansız yarışa kendim girmedim Soluk soluğa yarışta buldum kendimi Gönüllü katılmadım hiçbirine İstesem de istemesem de yarışa kattılar…

Gecenin bir zamanı evine gelince Kilitte duyuyorsan anahtarın sesini Anla ki yalnızsın Elektrik düğmesini çevirince Çıt diye bir ses duyuyorsan Anla ki yalnızsın Yatağına yatınca Yüreğinin sesinden uyuyamıyorsan Anla ki yalnızsın Odanda kâğıtlarını kitaplarını Duyuyorsan zamanın kemirdiğini Anla ki yalnızsın Bir ses geçmişlerden Çağırıyorsa eski…

Nasıl bittiyse bundan öncekiler Bu da biter. Bite bite Sonunda ben de biterim Olur biter.

Seziyorum ki kaçacaksın..Yalvaramam koşamamAma sesini bırak bende Biliyorum ki kopacaksınTutamam saçlarındanAma kokunu bırak bende Anlıyorum ki ayrılacaksınÇok yıkkınım yıkılamamAma rengini bırak bende Duyumsuyorum ki yiteceksinEn büyük acım olacakAma işini bırak bende Ayrımsıyorum ki unutacaksınAcı kurşun bir okyanusAma tadını bırak bende Nasıl olsa gideceksinHakkım yok durdurmayaAMA…

O denli o denli çok beklettin Alıştırdın bekletmeye kendini Çok zamanlar geçti de geldin Senden çok seviyorum senin özlemini

Uyumaya değil Rüyalarıma gidiyorum Orada yaşayacağım isteğimce Uyanıkken hiç yaşayamadığım Hepsi de gençti güzeldi Sevdim sevildim diye aldanarak Son gördüğüm onlar olacak Bunca yıldır sevgiye dayanamadığım Ölüme değil Sonsuzluğa gidiyorum Orda dinleneceğim gönlümce Yaşarken hiç mi hiç dinlenemediğim Kalemim yine elimde Kağıtlarım da önümde Son…