Ahmet Erhan 8 Şubat 1958'de Ankara'da dünyaya geldi. Babasının işleri nedeniyle Ankara'dan göç tmiş ve bunun üzerine çocukluğuyla ilkgençliği Mersin ve Adana'da geçmiştir. Babasının emekliye ayrılmasıyla yeniden Ankara'ya dönmüşlerdir. Çeşitli nedenlerle kısa bir süre ara verdiği lise öğrenimini Akşam Lisesi'nde tamamlamıştır. Ardından Gazi Üniversitesi, Eğitim…

Sanırım bitiyor artıkBu serüven, bu yaşamEski bir dost kılığındaVe dönüp bakmadan Dört yönden, aynı andaVuruyor rüzgarlarBöyle ayakta durabiliyorum ancakPoyraz, lodos, karayel Şiirler okuyorumYatağında uyuyan oğlumaO bir su damlası gibiGülüyor katılırcasına Artık çok geçYağmurun izini sürmek içinGençliğimin solduğu sokaklardaAğır ağır ip sıkıyor cellatUyanıyorumKendi elim boynumda…

Hiçlik'te bulaşalım sevgilim, oturup konuşalımDört yanımız dizboyu insanYağmurdan bile usanalımYağmurla sevişirken Bende inanmaların çağı geçtiSende sanki ilkbaharBizimkisi karşıtların birliğiBöyle sevgili olunur herhal Nihilist bir otobiyografiBuldum iç cebime astımBen de bir kelimeyim ölümün dağarcığındaTürkiye benim yurdum Hiçlik'te buluşalım, öpüşürken göz kırpalımBaşağrısı çekelim üç gün üç geceYalnızlığın…

Boğulmak benim hünerimdirYağmurlara uzak o topraklardaDe ki öldü bu adamHalk diktatörlüğünün birinci yılında Boğulmak benim hünerimdirSu geçirmez şemsiyeler gibi kollarımı açıp daYeni geldim, kurundum, şöyle ne oldumO mel'un yalnızlığın çorak sayfasında Kendimi koşuya saldığım bir mevsimdirYağmur beni kovalar, ben yüzümü yıkarımKirliyim, arınmam, üç beş kadeh…

Yağmurdan kaçarken taşa tutuldumDönüp bakamadım bileŞimdi kendi içine yağan bir bulutumKağıtlar yeşeriyor toprak yerine Saçlarımı uzattım, aynayı kırdımDeri ceketimi çıkardım sandıktanCebimde 20 yıl önceki sevgilimin resmiO mu büyüdü, ben mi yaşlandım? Gümüş tabakamı, köstekli saatimiBir blues ritmiyle kullanıyorumHer sabah yeniden uyansam daNaftalinli bir gençlik bu…

Önceden bir tutam hüzündüm-işte nasıl bilirsenAyaklarımı savurur da sonra toplardım sokaklardan evlereAkşam olurdu;eşiklerde durur boyası dökük kapıları aralardımAklımda binlerce kitap adı ve binlerce şiirle. Eski püskü bir resim olarak kimliğimde taşıyorumşimdi çocukluğuCeplerimde papatyaları unutmaktan sanık ellerimBir ırmağın kaynağında dinelip,denize kavuşmayıdüşlüyorum gün boyuKulaklarımda uğultusu motor seslerinin….

Bu şiire girmek içinyıllarca bekledişu yaşlı ağaç.Kimse onu anlamadı.Yanından geçenbirini görünceusulca kımıldanmasını bilebir şeylereyormadı…Yolun kıyısında duranyapraksız,tozlu ağaçişte bir şiire girdin.Artık yalnızcabir ağaçdeğilsin.

Zamanı oy, sesini sakla… unutulmasınTarih düşür her yazdığının altınaAynaya bak, yüzünü göm… unutulmasınBir gün küllerin savrulur nasılsa Bence sen, bir günlük tutmalısınSolgun güller kurutarak yapraklarındaYağmurda yürü, izini koru… unutulmasınToprağı eşeleyen çocukların avuçlarında Şimdi kentlerin yalın-kılıç yalnızlığındasınGeçtiğin kırmızı, durduğun yeşil… unutulmasınDimdik önündesin bir fotoğraf karesininO fotoğrafta…

Anne ben geldim, üstüm başımUzak yolların tozlarıyla perişanÇoktan paralandı ördüğün kazakÜzerinde yeşil nakışlar olan Anne ben geldim, yoruldum artıkHer yolağzında kendime rastlamaktanHep acılı, sarhoş ve sarsakŞiirler çırpıştıran bi adam Kurumuş kuyunun suyu, incirinsütü çoktan çekilmişBir zamanlar dünya sandığım bahçeyiAyrık otları, dikenler bürümüş Kapıdaki çıngırak kararmış…

Hayır hayır hayır hayırGökyüzünde bir çapak gibi duruyorken güneşEvlerde oturmak bana göre değilElimde pergeller, gönyeler, iletkilerBir gülün hacmini ölçmeye kalktımYanıldığım kesinYenildiğim belli değilHayır hayır hayır hayırBütün şiirlerimi odanın duvarına astımAğzım kurudu tükürmektenÖmrümü cm2'lere böldüm de bir türlü anılarımı yazamadım Sarı peruka takmış bir acıSokaklarda sürtüyor…

Geceyarısı, karanlık bir bozkırdaIşıklar içinde akan bir tren kadar yalnızımiçinde onca insan, içinde dünya…Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkumVe bilmeyen sonsuzluk nedir,Haklı olan kim bu kargaşada?Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiirUcu bucağı olmayan bu çığlığınOrtasında nasıl barışılabilir?Anlamak isterim, hangi yasaBir beşikle bir…

Aykırı bir uçurumum yolunun üzerindeElini uzatacağın dalları yamacında saklayanBirdenbire patlayanBir çığlığım sessizliğindeEle-güne karşı seni utandıran. Yaz günü palto giyerimCeplerim dolu dolu şiirGören beni deli sanırAdım kaçığa çıkarkeşke kaçsam Keşke kaçabilsem şu dünyadan. Aykırı bir şiirim kitabının arasındaKargacık burgacık bir yazıyla yazılmışSondan okumaya başlaNokta koy her…

Bir kekik kokusu tüter sabahın seherindeDenizde bir balık kayar, bir yıldız solar gökteVe sabah türkü gibi yayılırSalyangozların izleri uzar topraktaOtların arasında gider kaybolurBir salyangoz kadar olamadım, der şairAyak izlerimi tutmayan topraklarda yürüdümUnutmasını bilen kadınları sevdimTrenle geceyarısı geçilen kentleri..Şimdi bir soru işareti gibi kaldım şu dünyada.Dokunup…

Odamın ışığı yanıyor bütün geceEllerimi dizlerime koyup, ikibüklümbir olağandışılık arayarakGördüğüm, duyduğum her şeydeÖylece oturuyorum:Güneş parmaklarını sürünceye dekKoyu bir karanlığaBulanmış pencereme.. Bir gece kelebeğiDolanıyor lambanın çevresindeUsuldan bir rüzgar esiyorYaşlı incir ağacının dallarına yürüyenSütün sesini duyabiliyorumDeniz az uzaktaİç geciriyor boyuna. Seninle konuşurduk babaBöyle gecelerde, iki bilge gibiKarşılıklı…

Yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktım Kahvelerde oturdum çocuklarla konuştum Sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum Bugün de ölmedim anne Kapalıydı kapılar, perdeler örtük Silah sesleri uzakta boğuk boğuk Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük Bugün de ölmedim anne Üstüme bir silah doğruldu sandım Rüzgar, beline…

Seni, gülüşü gül olup da açan kız Uzandığım her kapıdan yüzümü saran esinti Seni, yürüyüşü yağmur, kokusu nergis Seni turuncu düş, seni deniz mavisi… Eksik kalmış tek sözcüğü uzun bir şiirin Bir dalın açmamış o son tomurcuğu Yüreğime selamsız sabahsız girdiğin Belli, geçerek o dikensiz…

Gökyüzü maviliğinden soyunuyorGitsem kime, kalsam kimde, nereye kadar?Sılasızım işte, gurbetim de yokAdres defterime adlar değilYalnızlıklar yazılıyor. Bir yanda yurdum ve uçurum sözcüklerindekiO sersemce, o saçma uyak-Demek ki, iki sözcükle de bir şiir yazılıyorYüreğimi, yüreğimi bir bıraksamDünyanın telaşına katılacakYine birileri dağlarda kahramanSalonlarda mümin oluyor. Gökyüzü maviliğinden…

Çarpışarak çekiliyor kalbimHayatın kıyılarından – zamanıdırGökyüzünü nasıl bilirsiniz bu adamın baktığıDenizi nasıl bilirsiniz bu adamın yelken açtığıSuyu ekmeği toprağı ve kadını ve bu adamı nasıl Kalbim açık denizlere itele sularınıHayatı ölümü birbirine kar ve bekleartık her şeyin zamanıdırAklının erdiğince dilinin döndüğünce Ey bu dünyadan çarpışmadan…

Yüzü gitgide suya dönüşen kadınım Bir iğne, bir iplik kaldık şu dünyada Ancak birbirleriyle bütünlenebilen.. Düşün ki, senin bütün adlarını söylesem Doğa ayaklanır, koşarak gelir yanıma yüzü gitgide suya dönüşen kadınım Benzedik birbirine bakan iki aynaya Yaşamak güzel, yaşamak güzel, yaşamak Artıları, eksileri yitirsek de…

Burda, bir Ahmet Erhan var uzakta Defterini dürmüş ve Bingöl'de bir dağ köyü kadar yalnız Aylardır aramadınız, yolları da kapanmadı Ayakizleri betonlarınızın üzerinde saklıdır Burda, bir Ahmet Erhan var uzakta Taşikardi, ülser ve panik ataklı anksiyeteyle dalaşır Aşağıeğlence'den çıkın, Etlik İlkokulu'nun altında Ankara'da, bir belediye…